ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

ΡΩΜΗ

Φοντάνα Ντι Τρέβι
Fontana di Trevi
Η Φοντάνα ντι Τρέβι (Fontana di Trevi) είναι το πιο διάσημο και αναμφισβήτητα το πιο όμορφο συντριβάνι της Ρώμης. Αυτό το εντυπωσιακό μνημείο δεσπόζει στη μικρή πλατεία Trevi που βρίσκεται στην περιοχή του Quirinale. Η Φοντάνα ντι Τρέβι είναι το τέλος του Aqua Virgo, ενός υδραγωγείου που κατασκευάστηκε το 19 π.Χ. και φέρνει νερό από τις πηγές στο Salone (περίπου 20 χιλιόμετρα από τη Ρώμη) και παρέχει στα συντριβάνια της Ρώμης νερό. Το 1732, ο Πάπας Κλήμης ο 12ος ανέθεσε στον Νικολά Σάλβι (Nicola Salvi) να δη

μιουργήσει ένα μεγάλο συντριβάνι στην πλατεία Τρέβι. Ένα προηγούμενο εγχείρημα να οικοδομηθεί το συντριβάνι κατόπιν σχέδιου του Μπερνίνι σταμάτησε έναν αιώνα νωρίτερα, μετά το θάνατο του Πάπα Ουρβανού του 8ου. Η κατασκευή του μνημειακού μπαρόκ συντριβανιού ολοκληρώθηκε τελικά το 1762. Η κεντρική φιγούρα του συντριβανιού είναι ο Ποσειδώνας, θεός της θάλασσας. Η αναπαράσταση έχει τον Ποσειδώνα στα ηνία ενός άρματος σε σχήμα κελύφους, να έλκεται από δύο ιππόκαμπους. Κάθε ιππόκαμπος καθοδηγείται από ένα Τρίτωνα. Ένα από τα άλογα είναι ήρεμο και υπάκουο, και το άλλο ανήσυχο. Οι συμπεριφορές τους συμβολίζουν τις διακυμάνσεις στις διαθέσεις της θάλασσας. Από την αριστερή πλευρά του Ποσειδώνα είναι ένα άγαλμα που εκπροσωπεί την αφθονία, και στα δεξιά ένα άγαλμα που αντιπροσωπεύει την υγιεινή. Πάνω από τα γλυπτά βρίσκονται τα ανάγλυφα, με ένα εξ αυτών να απεικονίζει τον Αγρίππα, το στρατηγό που έχτισε το υδραγωγείο. Το νερό στο κάτω μέρος του σιντριβανιού αντιπροσωπεύει τη θάλασσα. Ο θρύλος λέει ότι θα επιστρέψετε στη Ρώμη εάν πετάξετε μέσα ένα κέρμα στο νερό. Θα πρέπει να το πετάξετε πάνω από τον ώμο σας με την πλάτη σας προς το νερό.

Κολοσσαίο
Colosseo
Το Κολοσσαίο είναι ίσως το πιο εντυπωσιακό κτίριο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αρχικά γνωστό ως το Αμφιθέατρο του Φλαβιανού, το Κολοσσαίο ήταν το μεγαλύτερο κτίριο της εποχής. Μπορεί η θεόρατη δομή του να έχει περιέλθει σε ερείπια στις μέρες μας αλλά ακόμη παραμένει ένα επιβλητικό και όμορφο θέαμα. Ο Αυτοκράτορας Βεσπασιανός, ιδρυτής της δυναστείας Φλαβιανών, άρχισε την κατασκευή του Κολοσσαίου το 72 μ.Χ. και το οποίο ολοκληρώθηκε το 80 μ.Χ., ένα χρόνο μετά το θάνατο Βεσπασιανού. Στην τοποθεσία που αποφασίστηκε να χτιστεί το Κολοσσαίο υπήρχε μια τεχνητή λίμνη και ένα μέρος του τεράστιου πάρκου του Νέρωνα στο οποίο περιλαμβάνεται επίσης η Χρυσή Πύλη (Domus Aurea) και το κολοσσιαίο

άγαλμα του Νέρωνα (ο κολοσσός) που έδωσε στην γιγαντιαία αρένα το σημερινό της όνομα. Οι διαστάσεις του κτίσματος είναι εκπληκτικές και φτάνουν τα 188 μέτρα με 156 μέτρα και φθάνοντας σε ύψος άνω των 48 μέτρων. Το Κολοσσαίο θα μπορούσε να φιλοξενήσει περίπου 55.000 θεατές που θα εισέρχονταν στο κτίριο μέσω των 80 εισόδων. Είχε τέσσερις ορόφους με τον τελευταίο όροφο να διαθέτει καθίσματα για τις κατώτερες τάξεις και τις γυναίκες. Η χαμηλότερος όροφος ήταν η εξέδρα των επισήμων της εποχής και είχε θέσεις μόνο για τους επιφανείς πολίτες. Κάτω από το έδαφος υπήρχαν δωμάτια με μηχανικές συσκευές και τα κλουβιά που περιείχαν τα άγρια ζώα. Οι κλωβοί μπορούσαν να υψώνονται, ώστε τα ζώα να εμφανίζονται στη μέση της αρένας. Το Κολοσσαίο ήταν καλυμμένο με μια τεράστια τέντα γνωστή και ως velarium. Με αυτή προστατεύονταν οι θεατές από τον ήλιο. Ήταν δεμένη σε μεγάλους πόλους πάνω από το Κολοσσαίο και αγκυροβολημένη στο έδαφος με μεγάλα σχοινιά. Μια ομάδα περίπου 1.000 ανδρών χρησιμοποιήθηκε για την εγκατάσταση της τέντας. Οι αυτοκράτορες χρησιμοποιούσαν το Κολοσσαίο για να ψυχαγωγεί το κοινό με αγώνες, με ελεύθερη είσοδο. Τα εν λόγω διαγωνίσματα ήταν ένα σύμβολο κύρους και ισχύος και ένας τρόπος για έναν αυτοκράτορα να αυξήσει τη δημοτικότητά του. Οι αγώνες διαρκούσαν για μια ολόκληρη μέρα ή ακόμα και για αρκετές ημέρες στη σειρά. Συνήθως ξεκινούσαν με κωμικές πράξεις και εμφανίσεις εξωτικών ζώων και τελείωναν με μονομαχίες μεταξύ των ζώων και μονομάχων ή μεταξύ μονομάχων. Οι διαγωνιζόμενοι ήταν συνήθως δούλοι, αιχμάλωτοι πολέμου ή κατάδικοι. Μερικές φορές Ρωμαίοι πολίτες, μέχρι και αυτοκράτορες έλαβαν μέρος στη δράση. Για τα εγκαίνια του κτιρίου στο 80 μΧ. οι εορτασμοί διήρκησαν εκατό ήμερες με αγωνίσματα και θεάματα και πραγματοποιήθηκαν από τον Τίτο, διάδοχο του Βεσπασιανού. Κατά τη διάρκεια των μονομαχιών, θανατώθηκαν περίπου 9.000 άγρια ζώα. Στη νότια πλευρά του το Κολοσσαίο είχε κοπεί από το σεισμό του 847. Τμήματα του κτιρίου - συμπεριλαμβανομένης της μαρμαρένιας πρόσοψης - χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή νεώτερων μνημείων, συμπεριλαμβανομένης και της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου.

Πάνθεον
Pantheon
Χτισμένο πάνω από 1800 χρόνια πριν, το υπέροχο Πάνθεον στέκεται ακόμα ως υπενθύμιση της μεγάλης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Με τους χοντρούς τοίχους του και τις μεγάλες μαρμάρινες κολ
όνες, το Πάνθεον εντυπωσιάζει τους επισκέπτες. Αυτό που θα σας αφήσει άφωνους όμως είναι ο 43 μέτρα ψηλός τρούλος του. Ήταν ο μεγαλύτερος τρούλος στον κόσμο μέχρι το 1436, όταν στην Φλωρεντία τελείωσε η κατασκευή της Μητρόπολης. Στην κορυφή του θόλου υπάρχει ένα μεγάλο άνοιγμα, το Oculus, το οποίο ήταν η μόνη πηγή φωτός. Αρχικά ένας ναός για όλους τους ειδωλολατρικούς θεούς, ο ναός μετατράπηκε σε εκκλησία στο 609 μΧ. Το Πάνθεον περιέχει τώρα τους τάφους του διάσημου καλλιτέχνη Ραφαήλ και αρκετών Ιταλών Βασιλέων. Πριν από το Πάνθεον δύο άλλα κτίρια προϋπήρχαν στον ίδιο χώρο. Το πρώτο, μια παραδοσιακή ευθύγραμμη, σε σχήμα "Τ" χτίστηκε το 27 π.Χ. από τον αυτοκράτορα Μάρκο Αγρίππα. Ο ναός ήταν αφιερωμένος στους θεούς Άρη και Αφροδίτη. Το 80 μ.Χ. υποθέτουμε πως κάηκε, αλλά ξαναχτίστηκε από τον αυτοκράτορα Δομιτιανό. Το 110 μ.Χ. το κτίριο χτυπήθηκε από κεραυνό και κάηκε ξανά. Στο 118 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Αδριανός διέταξε το Πάνθεον να αποκατασταθεί αλλά με ένα δυνατό και επιβλητικό σχέδιο. Αυτή τη φορά το κτίριο του Πάνθεου θα διαρκούσε πολύ περισσότερο. Το πιο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι Ρωμαίοι κατά την κατασκευή του Πάνθεον ήταν το τεράστιο βάρος του μεγάλου θόλου. Για να το υποστηρίξει χρειάστηκε κατάλληλη ενίσχυση, όπως συμβαίνει σήμερα, το πάχος των τοιχωμάτων μειώθηκε σταδιακά, όπως το ύψος αυξήθηκε. Οι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν, επίσης, ένα διαφορετικό είδος σκυροδέματος για το θόλο, όπως για τα τείχη. Οι τεράστιες στήλες που χρησιμοποιούνται για τη στοά ζυγίζουν 60 τόνους η καθεμιά και έχουν μεταφερθεί από την Αίγυπτο με φορτηγίδες πλοία. Οι στήλες υποστηρίζουν το αέτωμα όπου υπάρχει μια επιγραφή που αποδίδει το Πάνθεον στον Μάρκο Αγρίππα παρόλο που χτίστηκε από τον Αδριανό. Το Πάνθεον βρίσκεται δίπλα στην Πλατεία της Ροτόντας (Piazza della Rotonda), μιας ορθογώνιας πλατείας με κεντρικό συντριβάνι και έναν οβελίσκο. Η πολυσύχναστη πλατεία βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης και δεν απέχει πολύ από την πλατεία Ναβόνε (Piazza Navone), μία από τις πιο όμορφες πλατείες της Ρώμης.

Ρωμαϊκή Αγορά
Forum Romanum
Η Ρωμαϊκή Αγορά (Forum Romanum) ήταν το κέντρο της καθημερινής ζωής στην αυτοκρατορική Ρώμη όπως αποδεικνύεται από τα πολλά ερείπια, τις αψίδες θριάμβου, τους ναούς και τις βασιλικές. Μέχρι το 509 π.Χ., όταν η Ρώμη έγινε δημοκρατία, η πόλη βασιλευότ

αν από την ετρουσκική δυναστεία των Ταρκίν (Tarquin). Οι βασιλείς κατασκεύασαν αγωγό λυμάτων, το αποχωρητήριο του «Maxima», για την αποστράγγιση των υδάτων από τις βαλτώδεις περιοχές της κοιλάδας μεταξύ των λόφων του Παλατίν, του Καπιτωλίνου και του Εσκουλίν του ποταμού Τίβερη. Από τότε, η περιοχή αυτή ήταν το κέντρο των δραστηριοτήτων στη Ρώμη. Σήμερα η αγορά είναι γνωστή ως το Forum Romanum, αν και μπορεί να μοιάζει με μια άτακτη συλλογή ερειπίων για τους αμύητους, αλλά με κάποια φαντασία μπορείτε να δείτε τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία να ζωντανεύει μπροστά σας.

Πλατεία της Ισπανίας
Piazza di Spagna

Η Πλατεία της Ισπανίας (Piazza di Spagna) είναι ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία συνάντησης στη Ρώμη. Είναι επίσης ένα από τα πιο όμορφα σημεία της πόλης. Ο συνδυασμός της μνημειώδους σκάλας – η διάσημη Ισπανική Σκάλα, ενός οβελίσκου και μιας όμορφης εκκλησίας θα σας κάνει να αναζητήσετε άμεσα την φωτογραφική σας κάμερα. Η Πιάτσα ντι Σπάνια όπως προφέρεται στα Ιταλικά είναι συνδεδεμένη με μία μεγάλη σκάλα με τη γαλλική εκκλησία της Τρινιτά ντε Μόντι (Trinità dei Monti) που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου. Η σκάλα, γνωστή ως Scalinata della Trinità dei Monti, ή Ισπανικά Σκαλοπάτια. Η ιδέα της σύνδεσης της εκκλησίας με την πλατεία από κάτω προέρχεται από τον 17ο αιώνα, όταν οι Γάλλοι εκτός της σκάλας ήθελαν να στήσουν και το άγαλμα του Λουδοβίκου του 14ου της Γαλλίας στην κορυφή της. Η αντίθεση του Πάπα στα σχέδια τα πάγωσαν μέχρι το 1723, όταν και η μνημειώδης σκάλα τελικά χτίστηκε χωρίς το άγαλμα. Ο Πάπας Ιννοκέντιος Η΄ όρισε σχεδιαστή τον Ιταλό αρχιτέκτονα Φραντσέσκο ντε Σανκτίς (Francisco de Sanctis) ο οποίος παρουσίασε ένα σχέδιο το οποίο ικανοποιούσε τόσο τους Γάλλους όσο και τον Πάπα. Η κομψή σκάλα υψώνεται 37 μέτρα πάνω από την πλατεία και αποτελείται από δώδεκα διαφορετικές σκάλες. Έχει παράτυπη αν και συμμετρική δομή. Είναι ιδιαίτερα όμορφη το Μάιο, όταν και είναι διακοσμημένη με τις ανθισμένες αζαλέες. Τα σκαλοπάτια είναι συνήθως γεμάτα καθώς προσελκύει πολλούς τουρίστες και οι ντόπιοι τη χρησιμοποιούν ως χώρο συνάντησης. Όσο για την ίδια την πλατεία πήρε το όνομά της από την Πρεσβεία της Ισπανίας στην Αγία Έδρα. Τον 17ο αιώνα, η περιοχή γύρω από την πρεσβεία θεωρήθηκε ακόμη και ισπανικό έδαφος. Στην πλατεία στην αρχή της σκάλας θα δείτε την Fontana della Barcaccia, ένα ήρεμο σιντριβάνι που ο Πάπας Ουρβανός ο Η΄ παρήγγειλε και σχεδιάστηκε από τον Ιωάννη Λορέντζο Μπερνίνι (Gian Lorenzo Bernini). Το σχέδιο είναι ένα μικρό σκάφος το όποιο εμπνεύστηκε από τις πλημμύρες του Τίβερη το 1598, όταν ένα μικρό καράβι προσάραξε σε εκείνο το σημείο όταν τα νερά υποχώρησαν. Η Τρινιτά ντέι Μόντι, είναι μια όμορφη γαλλική εκκλησία που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου και δίπλα στο ναό υπάρχει και η μικρή ομώνυμη πλατεία που σας προσφέρει μία καταπληκτική θέα της Ρώμης. Η γοτθική εκκλησία με πρόσοψη αναγεννησιακού στιλ έχει δύο καμπαναριά. Στο εσωτερικό, πολλά έργα ζωγραφικής στολίζουν τα διάφορα παρεκκλήσια. Ανάμεσά τους είναι και δύο έργα του Ντανιέλ ντα Βολτέρα (Daniele da Volterra), μαθητή του Μιχαήλ Αγγέλου. Η οβελίσκος ακριβώς μπροστά από την εκκλησία, πασίγνωστο ορόσημο της Ρώμης, βρισκόταν αρχικά στον Κήπο του Σαλλούστιου. Το 1788 μεταφέρθηκε στην σημερινή του θέση, κατόπιν αιτήματος του Πάπα Πίου ΣΤ΄. Τα ιερογλυφικά του οβελίσκου είναι αντιγραφή από τον οβελίσκο της Πλατεία του Λαού (Piazza del Popolo). Στο νοτιοανατολικό τμήμα της πλατείας είναι η Colonna dell'Immacolata (Στήλη της Σύλληψης της Θεοτόκου). Κτίστηκε το 1857 για τον εορτασμό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Η στήλη βρέθηκε το 1777 σε ένα μοναστήρι. Στην κορυφή του, έχει πλέον το άγαλμα της Παναγίας.

Πλατεία Δημοκρατίας
Piazza della Repubblica Η πλατεία Δημοκρατίας είναι μια ημικύκλια πλατεία στη Ρώμη δίπλα στον σταθμό Termini. Χτίστηκε το 1887-1898 από τον Gaetano Koch. Το προηγούμενο όνομα της πλατείας, Piazza dell’ Esedra, προήλθε από τη μεγάλη εξέδρα των λουτρών του Διοκλητιανού, η οποία και έδωσε ουσιαστικά στην πλατεία το σχήμα που έχει. Το όνομα Piazza della Repubblica δώθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και το επίσημο όνομα της είναι ακόμα Piazza dell’ Esedra. Το συντριβάνι που δεσπόζει στο κέντρο της, ήταν αρχικά το συντριβάνι Aqua Pia, το οποίο ήταν συνδεδεμένο με το υδραγωγείο Aqua Marcia. Δημιουργήθηκε το 1888 από τον Alessandro Guerrieri και απεικονίζει τέσσερα χάλκινα λιοντάρια. Τα λιοντάρια αυτά αντικαταστάθηκαν με αγάλματα Ναϊάδων του Mario Rutelli από το Παλέρμο το 1901, προπάππο του πολιτικού και πρώην δημάρχου της πόλης Francesco Rutelli.

Βατικανό
Città del Vaticano
Η Πόλη του Βατικανού είναι ένα εκπληκτικό μέρος που θα σας κάνει να θέλετε να το εξερευνήσετε όλο. Το Βατικανό έχει το δικό του τουριστικό γραφείο του στην αριστερή πλευρά της η πλατείας του Αγίου Πέτρου που είναι ένα καλό μέρος για να ξεκινήσετε την επίσκεψή σας. Εδώ μπορείτε να κάνετε μίνι εκδρομές στους κήπους του Βατικανού και ξεκινήσετε τις ξεναγήσεις στην πλατεία, την βασιλική του Αγίου Πέτρου και τα περίφημα μουσεία του Βατικανού. Υπάρχει επίσης έντονη φήμη ότι το ταχυδρομικό σύστημα του Βατικανού είναι καλύτερο από εκείνο της πόλης της Ρώμης, επομένως να προτιμήσετε να ταχυδρομήσετε τις καρτ-ποστάλ σας από εκεί. Πληροφορίες για τον Άγιο Πέτρο και τα Μουσεία του Βατικανού θα βρείτε στη σελίδα του Βατικανού πατώντας το "περισσότερα" στην κάτω δεξιά γωνία αυτού του πλαισίου.

Φλορεντία 

Γκαλερί Uffizi
Galleria Uffizi 

Το Uffizi είναι το πιο σημαντικό και δημοφιλές μουσείο της Φλωρεντίας. Ιδρύθηκε το 1560 και σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Giorgio Vasari κατά την περίοδο εξουσίας του Κόσιμο των Μεδίκων (Cosimo de' Medici),του πρώτου Μέγα Δούκα της Τοσκάνης. Είναι κτισμένο σε σχήμα πετάλου και εκτείνεται από την Piazza della Signoria μέχρι τον ποταμό Αρνό. Σκοπός του ήταν να στεγάσει τα γραφεία της διοίκησης όπως δηλώνει και το όνομα του. Από την αρχή όμως οι Μεδίκοι παραχώρησαν ορισμένες αίθουσες του τρίτου ορόφου για να στεγαστούν τα πρώτα αντικείμενα τέχνης της συλλογής τους. Δύο αιώνες αργότερα, η τελευταία διάδοχος των Μεδίκων, η Άννα Μαρία Λουίζα δώρησε στην πόλη το παλάτι συμπεριλαμβανομένης και της εκτιθέμενης συλλογής η οποία σήμερα είναι μία από τις σπουδαιότερες στον κόσμο. Στις 45 αίθουσες της γκαλερί μπορείτε να δείτε αριστουργήματα του 14ου και 15ου αιώνα από τους κορυφαίους καλλιτέχνες της εποχής. Ανεπιφύλακτα λοιπόν θα σας προτείναμε μια επίσκεψη σε αυτό στην περίπτωση που βρεθείτε στην πόλη της Φλωρεντίας.

Βαπτιστήριο του Αγίου Ιωάννη
Battistero di San Giovanni

Το Βαπτιστήριο, αφιερωμένο στον πολιούχο άγιο της Φλωρεντίας, έχει ένα οκτάγωνο σχέδιο και ένα οκτάγωνο φανό με τρούλο. Στο εξωτερικό είναι ενδεδυμένο με έγχρωμο μάρμαρο με γεωμετρικά σχέδια, λευκό μάρμαρο Καράρα και πράσινο μάρμαρο Πράτο, που είναι τυπικά της αρχιτεκτονικής της Φλωρεντίας. Στις τρεις πλευρές υπάρχουν τρεις μεγάλες πόρτες που είναι διάσημες για τις διακοσμήσεις τους. Οι παλιότερες είναι οι Νότιες Πόρτες κατασκευασμένες από τον Αντρέα Πισάνο γύρω στο 1330 (με θέα την Οδό ντει Καλζαιουόλι). Οι πόρτες αποτελούνται από 28 τετράφυλλα φατνώματα, που απεικονίζουν σκηνές από τη ζωή του Αγίου Ιωάννη. Οι Βόρειες Πόρτες κατασκευάστηκαν από τον Λορέντζο Γκιμπέρτι (1403-1424) και αφηγούνται «Ιστορίες της Ζωής και των Παθών του Χριστού» παρμένες από την Καινή Διαθήκη. Οι πόρτες μπροστά από τον Τρούλο είναι οι όμορφες χρυσές Πόρτες του Παραδείσου, επίσης κατασκευασμένες από τον Γκιμπέρτι, και απεικονίζουν σκηνές από την Παλαιά Διαθήκη. Επάνω από τις Πόρτες ήταν στημένες τρεις διαφορετικές ομάδες αγαλμάτων: επάνω από τις Νότιες Πόρτες τα περίφημα μπρούτζινα απεικόνιζαν τον «Αποκεφαλισμό του Αγίου Ιωάννη» φτιαγμένα από τον Βιτσέντζο Ντάντι, τα οποία αποκαταστάθηκαν το 2008 και τώρα εκτίθενται στην «Όπερα του Μουσείου του Τρούλου» (΄Οπερα ντελ Ντουόμο). Πάνω από τις Βόρειες Πόρτες υπήρχε η ομάδα των μαρμάρινων αγαλμάτων φτιαγμένα από τον Τζιοβάννι Φραντζέσκο Ρουστίτσι, και απεικόνιζαν τον Ιωάννη τον Βαπτιστή να κηρύττει στους Φαρισαίους και Σαδδουκαίους (1506-1511). Πάνω από τις Πόρτες του Παραδείσου ήταν η «Βάφτιση του Χριστού» του Αντρέα Σανσοβίνο και ένας ΄Αγγελος του Ιννοσένζο Σπινάτσι, που προστέθηκε το 1792. Το εσωτερικό αξίζει μια ειδική επίσκεψη για τα όμορφα μωσαϊκά του 13ου αιώνα πάνω από τον τρούλο, το μαγευτικό μωσαϊκό μαρμάρινο λιθόστρωτο με γεωμετρικά σχέδια και ανατολίτικα ζωδιακά μοτίβα. Υπάρχει επίσης η μνημειακή τύμβος του Μπαλαντασσάρε Κόζα-Αντιπόπε Τζούλιους ΧΧΙΙΙ. Φτιαγμένο από τον Ντονατέλλο και Μεκελότσο μεταξύ 1422 και 1428. Στις αρχές του 14ου αιώνα η Τέχνη του Καλιμάλα – Συντεχνία Εμπόρων Μαλλιού – ανακοίνωσε έναν δημόσιο διαγωνισμό για το σχεδιασμό των Βόρειων Πορτών του Βαπτιστηρίου. Πολλοί καλλιτέχνες πήραν μέρος στο διαγωνισμό αυτό, συμπεριλαμβανομένων και σπουδαίων καλλιτεχνών όπως ο Γκιμπέρτι και ο Μπρουνελλέσι. Κάθε καλλιτέχνης έπρεπε να σχεδιάσει ένα τετράφυλλο πλαίσιο, που θα αναπαριστούσε την «Θυσία του Ισαάκ». Ο Γκιμπέρτι δημιούργησε ένα ισορροπημένο και λεπτομερές πλαίσιο. Από την άλλη μεριά, η δουλειά του Μπρουνελλέσι ήταν δραματική: ο Ισαάκ σπαρταράει από τον πόνο, οι υπηρέτες στο προσκήνιο είναι πολύ ρεαλιστικοί. Ο Γκιμπέρτι κέρδισε τις καρδιές των κριτών και έτσι του ανατέθηκε η δημιουργία των Ανατολικών Πορτών. Οι Πύλες του Παραδείσου πήραν το όνομά τους από τον ίδιο τον Μιχαήλ ΄Αγγελο όταν, κοιτώντας τις πόρτες, αναφώνησε: «είναι τόσο όμορφες που θα ήταν τέλειες για τις πύλες του Παραδείσου». Οι πόρτες αποτελούνταν από 10 ορθογώνια πλαίσια, τοποθετημένα σε δύο σειρές. Οι σκηνές της Παλαιάς Διαθήκης απεικονίζονταν από αριστερά προς τα δεξιά και από επάνω προς τα κάτω. Υπήρχαν επίσης 24 μικρά μπούστα, οι περίφημες Φλωρεντίνες, μεταξύ των οποίων θα βρείτε την αυτοπροσωπογραφία του Γκιμπέρτι. Τα αυθεντικά πλαίσια των Θυρών του Παραδείσου εκτίθενται τώρα στο Μουσείο ΄Οπερας ντελ Ντουόμο, οι άλλες εκεί είναι αντίγραφα.

ΜΙΛΑΝΟ 

Καθεδρικός του Μιλάνο
Duomo di Milano 

Ο εντυπωσιακός καθεδρικός του Μιλάνου είναι η σημαντικότερη εκκλησία και έδρα του αρχιεπίσκοπου της πόλης ενώ θεωρείται ως μία από της σημαντικότερες εκκλησίες παγκοσμίως. Χρειάστηκε 5 αιώνες για να ολοκληρωθεί η κατασκευή του και ακόμα και σήμερα είναι η 4η μεγαλύτερη εκκλησία στον κόσμο. Το πόσο σημαντικό είναι το σημείο για την πόλη του Μιλάνου είναι εμφανές από την ρυμοτομία του κέντρου της πόλης, με τους δρόμους είτε να ξεκινούν από το σημείο, είτε να το περικυκλώνουν. Στο παρελθόν βρίσκονταν στο σημείο η βασιλική της πόλης από των 5ο αιώνα, ενώ μια δεύτερη προστέθηκε το 838. Το 1075 όμως οι βασιλικές καταστράφηκαν από μια μία μεγάλη πυρκαγιά. Έτσι το 1386 ο αρχιεπίσκοπος Antonio da Saluzzo ξεκίνησε της εργασίες και με τον ενθουσιασμό για την κατασκευή του νέου καθεδρικού της πόλης να είναι διάχυτος, δεν δυσκολεύτηκε να βρει τους απαραίτητους πόρους. Το 1389 ο Γάλλος μηχανικός Nicolas de Bonaventure έγινε ο υπεύθυνος της κατασκευής και έδωσε στην εκκλησία την έντονη Γοτθική όψη. Η κατασκευή του νέου καθεδρικού ξεκίνησε με πολλή μεγάλη ταχύτητα και το 1402 ήταν σχεδόν μισοτελειωμένη. Όμως το 1480 η εργασίες σχεδόν πάγωσαν, λόγω έλλειψης πόρων και ιδεών. Το 1500 με 1510 ολοκληρώθηκε η κατασκευή του οκταγωνικού θόλου και το εσωτερικό διακοσμήθηκε με 4 σειρές 15 αγαλμάτων που παρουσιάζουν αγίους και άλλους βιβλικούς χαρακτήρες. Το επόμενο μεγάλο βήμα στην ιστορία της κατασκευής του καθεδρικού έγινε όταν αρχιεπίσκοπος ανέλαβε ο Carlo Borromeo και το 1571 τοποθέτησε τον Pellegrino Pellegrini ως αρχιμηχανικό. Οι δύο άνδρες θέλησαν να αλλάξουν την μορφή του ναού, καθώς με την Γοτθική κατασκευή του έμοιαζε ως κάτι ξένο. Την εποχή εκείνη η αναγεννησιακή αρχιτεκτονική ήταν συνώνυμο της Ιταλικής. Τελικά ο Pellegrini δεν μπόρεσε πότε να ολοκληρώσει το εξωτερικό με βάση τα σχέδια του, έκανε όμως πολλές αλλαγές στο εσωτερικό του ναού και το 1577 ο αρχιεπίσκοπος καθαγίασε την κατασκευή ως εκκλησία. Η εργασίες συνεχίστηκαν κατά την διάρκεια του 17ου αιώνα, με των αρχιτέκτονα Carlo Buzzi να επιστρέφει στην Γοτθική αρχιτεκτονική και την ολοκλήρωση του πιο χαρακτηριστικού συμβόλου του ναού, της Μικρής Μαντόνας. Το αγαλματάκι αυτό βρίσκεται σε υψος 108.5 μέτρων και λόγο του ύψους του είναι εμφανές από τα περισσότερα σημεία της ευρύτερης περιοχής του κέντρου. Επειδή το Μιλάνο όμως, συχνά είναι συννεφιασμένο, οι Μιλανέζοι θεωρούν την μέρα καθαρή όταν το αγαλματάκι είναι εμφανές από μια απόσταση. Αυτό που δεν κατάφεραν να πετύχουν πολλοί άνδρες για περίπου 400 χρόνια, το κατάφερε ο Ναπολέοντας σε μόλις επτά χρόνια. Ήταν το 1805 όταν έπρεπε να στεφτεί Βασιλιάς της Ιταλίας και παράγγειλε το εξωτερικό του ναού να τελειώσει άμεσα, όπως και έγινε. Ο Ναοπολέων στέφτηκε βασιλιάς στον καθεδρικό και ως ένα "ευχαριστώ" τοποθετήθηκε και ένα άγαλμα του στην κορυφή μιας από της spires. Μέσα στα επόμενα χρόνια ολοκληρώθηκαν και άλλες λεπτομέρειες αλλά μόλις το 1965, με την τοποθέτηση της τελευταίας πύλης, θεωρείται ως το τέλος μιας μακριάς διαδικασίας της κατασκευής του επιβλητικού αυτού καθεδρικού. Ακόμα και σήμερα όμως κάποια αγάλματα δεν έχουν ολοκληρωθεί. 

Ψώνια στο Μιλάνο!
Quadrilatero d’Oro!

 

Το Μιλάνο είναι η πρωτεύουσα της μόδας στης Ιταλία, οπότε δεν εκπλήσσει ότι μπορείτε να βρείτε εξαιρετικά μαγαζιά για ψώνια στην πόλη. Φυσικά, η ποιότητα κοστίζει, παρόλα αυτά απλά και κάνοντας μια τσάρκα στο Quadrilatero d’Oro και βλέποντας τον φινετσάτο κόσμο με τις σακούλες και τις εντυπωσιακές βιτρίνες, είναι από μόνο του ένα αξιοθέατο. Quadrilatero d’Oro σημαίνει χρυσό τρίγωνο και πρόκειται για ένα τρίγωνο που σχηματίζεται από τις οδούς Via Montenapoleone, Via Borgospesso, Via Della Spiga και Via Sant' Andrea. Μέσα του βρίσκονται τα σημαντικότερα μαγαζιά της μόδας όπως Prada, Armani, Versace, Dolce & Gabbana, Ferragamo και Valentino. Αν δεν αντέχετε στην ιδέα να επισκεφτείτε το Μιλάνο και να γυρίσετε πίσω με άδεια χέρια, τότε επισκεφτείτε ένα από τα πολλά outlets. Εκεί θα βρείτε καταπληκτικές προσφορές από επώνυμα -και μη- προϊόντα τα οποία είναι απλά εκτός μόδας για τα δεδομένα του Μιλάνου, όχι όμως απαραίτητα και εκτός μόδας για τα ελληνικά δεδομένα. Ένα άλλο σημείο για ψώνια είναι η αγορά με τον γυάλινο θόλο κοντά στον καθεδρικό Duomo, η αγορά Βιτόριο Εμανουέλε (Galleria Vittorio Emanuele II). Η αγορά αυτή η οποία είναι από τις παλιότερες του κόσμου, άνοιξε τις πόρτες της το 1867, ενώ το κτίριο είναι φτιαγμένο από γυαλί και σίδερο. Το μητρικό κατάστημα της Prada βρίσκεται στην αγορά από το 1913. Αν, τέλος, η μέρα είναι καλή, σας προτείνουμε να κάνετε και μια βόλτα στις ανοιχτές αγορές στον δρόμο. Η Fiera di Senigallia είναι μάλλον η διασημότερη, υπάρχουν όμως και άλλες όπως η αγορά Viale Papiniano και η Isola.

Κάστρο του Σφόρζα

Castello Sforzesco
Το κάστρο αυτό είναι ένας λαβύρινθος 12 μίνι-μουσείων με εκθέματα και αρχεία από την παλαιολιθική εποχή μέχρι και έπιπλα του 1950. Υπολογίστε ότι χρειάζεστε τουλάχιστον μία μέρα για να εξερευνήσετε το κάστρο. Τον 15ο αιώνα αποτέλεσε κατοικία της κυβερνώσας οικογένειας του 

Μιλάνου. Στην συνέχεια έχασε την αίγλη του κατά την διάρκεια της Γαλλικής κυριαρχίας, μέχρι που ανακαινίστηκε με την βοήθεια του αρχιτέκτονα Luca Beltrami. Τα διασημότερα μουσεία είναι το "μουσείο της τέχνης και της επιστήμης" που περιλαμβάνει και σημεία της ζωής του Da Vinci. Όπως επίσης και το "παλάτι των τεχνών", η πινακοθήκη di Castello και η γκαλερί γλυπτών Civiche Raccolte d'Arte Antica.

ΒΕΝΕΤΙΑ 

Μεγάλο Κανάλι Canal Grande 

Το Μεγάλο Κανάλι (Canal Grande) γνωστό και ως καναλάτσο (canalazzo) είναι το κύριο κανάλι για τις μετακινήσεις. Ξεκινάει από τη λεκάνη του Αγίου Μάρκου και καταλήγει σε μια λίμνη κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό της Αγίας Λουκίας. Έχει μήκος 3,8 χιλ και σχηματίζει με τη διαδρομή του το γράμμα S. Το πλάτος του κυμαίνεται από 30-90 μ. και έχει βάθος περίπου 5μ. Τα κτίρια κατά μήκος του καναλιού, περίπου 170 το σύνολο, έχουν κτιστεί μεταξύ του 13ου αι 18ου αιώνα τα περισσότερα οικοδομήθηκαν από πλούσιες οικογένειες της Βενετίας. Η κίνηση στο κανάλι συντελείται με ιδιωτικές βάρκες, από τα vaporetti (τα θαλάσσια λεωφορεία), θαλάσσια ταξί και τις διάσημες γόνδολες. Πιστεύεται ότι το Κανάλ Γκράντε ακολουθεί τη διαδρομή ενός αρχαίου ποταμού. Ένας από τους πρώτους οικισμούς άρχισε να αναπτύσσεται στο κανάλι στην ακτή της σημερινής γέφυρας Ριάλτο. Από τον 10ο αιώνα είχε γίνει το κέντρο για το εμπόριο προσφέροντας ένα ασφαλές λιμάνι. Εξ αιτίας αυτού κάποια από τα πρώτα σπίτια του καναλιού ανήκαν σε εμπόρους οι οποίοι ασχολούνταν με το θαλάσσιο εμπόριο. Από το 12

ο και 13ο αιώνα τα σπίτια του καναλιού έγιναν πιο διακοσμημένα και συχνά ακολουθούσαν βυζαντινό στυλ. Το Βενετικό βυζαντινό αρχιτεκτονικό στυλ μπορείτε να βρείτε στο παλαιότερο κτίριο του καναλιού, το Ca’ da Mosto, το οποίο είναι ένα palazzo του 13ου αιώνα. Ο βενετικός γοτθικός αρχιτεκτονικός ρυθμός παρατηρείται στα καταπληκτικό Ca’ d’Oro (σπίτι από χρυσό). Τα κτίρια αναγεννησιακού και κλασσικού ρυθμού χτίστηκαν το 17ου αιώνα και τα κτίρια του 17ου αιώνα είναι σε στυλ μπαρόκ. Από τον 18ο αιώνα οι οικοδομήσεις στο Κανάλ Γκράντε έχουν σχεδόν σταματήσει. Παρόλα αυτά τους τελευταίους δύο αιώνες έχουν γίνει σημαντικές ανακαινίσεις για πολλά απ΄αυτά τα ιστορικά κτίρια. Ο καλύτερος τρόπος για να θαυμάσετε το Κανάλ Γκράντε είναι φυσικά να ταξιδέψετε με το vaporetto.

Πλατεία του Αγίου Μάρκου
Piazza San Marco

Η κύρια πλατεία της πόλης είναι γεμάτη ιστορία και περιτριγυρίζεται από κτίρια σπουδαίας αρχιτεκτονικής. Αρκετά από τα αξιοθέατα της Βενετίας βρίσκονται εδώ και έτσι η πλατεία είναι συχνά περιτριγυρισμένη από τουρίστες. Κτίστηκε τον 9ο αιώνα ως μια μικρή πλατεία και στολίστηκε με δέντρα μπροστά από τον αρχικό Άγιο Μάρκο ο οποίος ήταν μέρος του παλατιού του Δόγη μέχρι ο ναός καθαγιάστηκε το 1094. Η πλατεία χωρίστηκε από το παλάτι με ένα μικρό κανάλι το Ρίο Μπατάριο. Καθώς είχε αρχίσει να γίνεται ένα μικρό σημείο συναντήσεων η πλατεία επεκτάθηκε το 1174. Η πλατεία έγινε πλακόστρωτο το 1227 σε κατιχθυάκανθα διάταξη. Το 1735 τα τούβλα αντικαταστάθηκαν από φυσική πέτρα και μία πιο πολύπλοκη διάταξη σύμφωνα με το σχέδιο του αρχιτέκτονα Ανδρέα Τυράλη. Ο σχεδιασμός προέβλεπε και τις τοποθεσίες που οι έμποροι μπορούσαν να στήσουν τους πάγκους τους. Η πλατεία είναι η μόνη του φέρει το όνομα Piazza καθώς όλες οι άλλες αναφέρονται ως Campi. Αυτό που θα σας τραβήξει την προσοχή θα είναι σίγουρα ο καθεδρικός του Αγίου Μάρκο, μία εκκλησία βασιλικού ρυθμού του 15ου αιώνα. Στην πλατεία θα βρείτε και κτίρια της κυβέρνησης της Βενετίας καθώς και τα μουσεία αρχαιολογίας καθώς και τη κεντρική βιβλιοθήκη. Μεταξύ του παλατιού του Δόγη και τη βιβλιοθήκης βρίσκεται η Πιάτσα Σαν Μάρκο που είναι μια μικρή πλατεία γνωστή για τις δύο στήλες της που στήθηκαν από τους κατοίκους για να τιμήσουν τους προστάτες αγίους της πόλης, Άγιο Μάρκο και Άγιο Θεόδωρο της Αμασέας. Στην μικρή αυτή πλατεία γινόταν επίσης και οι εκτελέσεις μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα. Η πλατεία του Αγίου Μάρκου εκτός από τουρίστες πλημμυρίζει και από περιστέρια. Τα πτηνά αυτά αποτελούσαν πρόβλημα για τους κατοίκους και μόλις τώρα περάστηκε νόμος που απαγορεύει τη σίτισή τους. Τα περιστέρια έχουν προκαλέσει αρκετή ζημιά στα ευαίσθητα μωσαϊκά του ναού του Αγίου Μάρκου και των άλλων ναών της πλατείας. Αρκετές προσπάθειες έγιναν για να ελεγχθεί ο πληθυσμός των περιστεριών χωρίς αποτελέσματα. 

Γέφυρα των Στεναγμών
Ponte dei Sospiri

Η διάσημη αυτή γέφυρα σχεδιάστηκε από τον Αntonio Kontino και χτίστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα. Η γέφυρα ενώνει την παλιά φυλακή και τα δωμάτια των ανακρίσεων του παλατιού του Δόγη με τη νέα φυλακή που βρισκόταν ακριβώς απέναντι. Το ποτάμι ανάμεσα στα δύο κτίρια είναι το Rio d’ Palazzo(ποτάμι του παλατιού). Υπάρχουν διάφορες θεωρίες ως προς το γιατί ονομάστηκε Γέφυρα των Στεναγμών. Η πρώτη υποστηρίζει ότι ήταν εξ αιτίας των κρατουμένων που τη διέσχιζαν το δρόμο για την εκτέλεσή τους. Λέγανε ότι οι κρατούμενοι σε αυτό το κομμάτι της διαδρομής έβλεπαν για τελευταία φορά τον έξω κόσμο. Μια άλλη ιστορία λέει ότι τα ζευγάρια φιλιόντουσαν κάτω από τη γέφυρα το ηλιοβασίλεμα και έτσι θα είχαν αιώνια αγάπη. Αυτή η ρομαντική άποψη δημιουργήθηκε από τον ποιητή Lord Byron που αναφέρει «στεκόμουν στη Βενετία, στη Γέφυρα των Στεναγμών με ένα παλάτι και μια φυλακή στο κάθε χέρι». Η γέφυρα είναι γνωστή ως ένα από τα έξοχα παραδείγματα αρχιτεκτονικής γεφυρών στον κόσμο. Έχει ιταλικό αναγεννησιακό ρυθμό και χρειάστηκαν δύο χρόνια να ολοκληρωθεί με την κατασκευή να ξεκινά το 1600μΧ. Για να κτιστεί χρησιμοποιήθηκε λευκός ασβεστόλιθος. Προσέξτε τη διακόσμηση με τα πολλά γλυπτά τα περισσότερα από τα οποία παριστάνουν λυπημένα ή θυμωμένα πρόσωπα με μοναχά ένα πρόσωπο να χαμογελάει.

ΠΟΜΠΗΙΑ

Αρχαία Αγορά της Πομπηίας
Forum

Αυτό ήταν το κεντρικότερο σημείο της πόλης και εδώ χτυπούσε η καρδιά της πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης της Πομπηίας. Εκτός από την καθημερινή της λειτουργία που την αναγάγει σε κύριο σημείο συναλλαγών και εμπορίου η αρχαία αγορά λειτουργούσε σαν τόπος συνάθροισης και διεκπεραίωσης δραστηριοτήτων όπως πολιτικών και κοινωνικών συζητήσεων. Η Αρχαία Αγορά της Πομπηίας παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με αυτή της Αρχαίας Ρώμης. Συγκεκριμένα βρισκόταν δίπλα στο αρχαίο θέατρο και η αρχιτεκτονική του δομή ήταν σύμφωνη με τα πρότυπα της αγοράς του Ιουλίου Καίσαρα. Παίρνοντας από τους χώρους της αρχαίας αγοράς ίσως αισθανθείτε την αύρα εκείνης της εποχής μιας και ο περιβάλλον χώρος παραμένει σε μεγάλο βαθμό διατηρημένος.

Αμφιθέατρο - Αρένα

Amphitheatre - Arena 

Στην Πομπηία βρίσκεται το αρχαιότερο αμφιθέατρο που ιδρύθηκε την περίοδο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Συγκεκριμένα κατασκευάστηκε το 80 π.Χ. από Ρωμαίους στρατιώτες οι οποίοι ήταν εγκατεστημένοι στην πόλη. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε για μονομαχίες και στη συνέχεια όπως τα περισσότερα οικοδομήματα αυτού του είδους άρχισε να συμπεριλαμβάνει περισσότερους τύπους δημόσιων θεαμάτων. Όπως γίνεται αντιληπτό και μέσω του ονόματος, το σχήμα του αμφιθεάτρου είναι συνήθως ωοειδές αφού προκύπτει από την νοητή ένωση δύο (ημικυκλικών) θεάτρων αρχαιοελληνικού τύπου. Παγκοσμίως το γνωστότερο αμφιθέατρο είναι το Κολοσσαίο στη Ρώμη και πολλές καταγραφές μαρτυρούν ότι τα θεάματα που λάμβαναν χώρα και στα δύο οικοδομήματα ήταν αντίστοιχης εμβέλειας.

ΣΙΕΝΑ 

 

 Η_Σιένα είναι πόλη στην Τοσκάνη της Ιταλίας, σε υψόμετρο 322 μέτρων και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας.Η Σιένα είναι μοιρασμένη σε δέκα επτά κοντράντε. Κάθε κοντράντα έχει το όνομα ενός ζώου ή κάποιου αντικειμένου.

Το ιστορικό κέντρο της πόλης έχει ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

ΠΗΓΗ: www.taxidologio.gr