ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Η Ουκρανία είναι χώρα στην ανατολική Ευρώπη. Συνορεύει με τη Ρωσία, τη Λευκορωσία, την Πολωνία, τη Σλοβακία, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία και τη Μολδαβία. Η έκταση της χώρας είναι 603.628 km². Πρωτεύουσα της Ουκρανίας είναι το Κίεβο. Η επίσημη γλώσσα είναι τα Ουκρανικά και το νόμισμα της χώρας είναι η γρίβνα. Το πολίτευμα της Ημιπροεδρικό  Σύστημα.

Ιδρύθηκε από τους Βαράγγους τον 9ο αιώνα, γνωστοί ως οι Ρως του Κιέβου, το πρώτο ανατολικό σλαβικό κράτος, αναδειχθεί ως ένα ισχυρό έθνος στον Μεσαίωνα μέχρι να διαλυθεί το 12ο αιώνα. Έως τα μέσα του 14ου αιώνα, τα ουκρανικά εδάφη ήταν υπό την κυριαρχία των τριών εξωτερικών εξουσιών - της Χρυσής Ορδής, το Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας και του Βασιλείου της Πολωνίας. Μετά από τον Μεγάλο Βόρειο Πόλεμο (1700-1721), η Ουκρανία κατανέμεται μεταξύ αρκετών δυνάμεων και, από το 19ο αιώνα, το μεγαλύτερο μέρος της ενσωματώθηκε στη Ρωσική Αυτοκρατορία με το υπόλοιπο να είναι υπό Αυστρο-Ουγγρικού ελέγχου. Μετά από μια χαοτική περίοδο αδιάκοπου πολέμου και αρκετές προσπάθειες για ανεξαρτησία (1917-1921) μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και το Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο, προέκυψε στις 30 Δεκεμβρίου 1922 ως μία από τις ιδρυτικές δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης. Η ουκρανική επικράτεια της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας διευρύνθηκε προς τα δυτικά λίγο πριν και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και νότια το 1954 με τη μεταφορά της Κριμαίας. Το 1945, η ουκρανική δημοκρατία έγινε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Η Ουκρανία έγινε ανεξάρτητη και πάλι μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991. Τότε άρχισε μια περίοδος μετάβασης στην οικονομία της αγοράς, στην οποία η Ουκρανία είχε πληγεί από μία οχταετή ύφεση. Από τότε όμως, η οικονομία σημείωσε μεγάλη πρόοδο στην αύξηση του ΑΕΠ. Η Ουκρανία είχε παγιδευτεί στην παγκόσμια οικονομική κρίση το 2008 και η οικονομία βυθίστηκε. Το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 20% από την άνοιξη του 2008 έως την άνοιξη του 2009, και στη συνέχεια σταθεροποιήθηκε.

ΠΗΓΗ:  wikipedia.org

ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ & ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ

ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

Με έκταση 603.628 τετραγωνικά χιλιόμετρα, η Ουκρανία είναι η 44η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο. Είναι η μεγαλύτερη καθ' ολοκληρίαν ευρωπαϊκή χώρα. Στο τοπίο της Ουκρανίας κυριαρχούν γόνιμες πεδιάδες (στέπες) και πεδιάδες, τις οποίες διασχίζει ο ποταμός Δνείπερος, ο Δνείστερος και ο Σεβέρσκυ Ντόνετς, οι οποίοι εκβάλλουν στη Μαύρη θάλασσα και τη μικρότερη Αζοφική θάλασσα. Το δέλτα του Δούναβη στα νοτιοδυτικά σηματοδοτεί τα σύνορα με την Ρουμανία. Τα μόνα βουνά της χώρας είναι τα Καρπάθια Όρη στα δυτικά, των οποίων η ψηλότερη κορυφή στην Ουκρανία είναι η Χοβέρλα, με υψόμετρο 2.061 μέτρα, και τα όρη της Κριμέας, στην Κριμέα στο νότο, κοντά στην ακτή.

ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ

Σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009, ο πληθυσμός της χώρας είναι 45.700.395 κάτοικοι. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού είναι 68,25 χρόνια (62,37 χρόνια οι άνδρες και 74,5 οι γυναίκες).

ΠΗΓΗ:wikipedia.org

ΙΣΤΟΡΙΑ

 Η σημαία της Ουκρανικής ΣΣΔ του 1956

Ανθρώπινη δραστηριότητα στην Ουκρανία καταγράφεται εδώ και πάνω από 3000 χρόνια. Στη Περιφέρεια της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας οι αρχαίοι Έλληνες ίδρυσαν μια πλειάδα αποικιών. Από το 700 πΧ μέχρι το 200 πΧ, η Ουκρανία ήταν μέρος του Σκυθικού βασιλείου ή Σκυθία.

Το 1917 μετά την επικράτηση των Μπολσεβίκων στην Ρωσία και την κατάληψη της ουκρανικής επικράτειας από τις Κεντρικές Δυνάμεις οι αυτονομιστικές τάσεις της ουκρανικής κοινωνίας συσπειρώθηκαν γύρω από το Ουκρανικό Κεντρικό Συμβούλιο, ανακηρύσσοντας την ίδρυση της Ουκρανικής Εθνικής Δημοκρατίας. Μετά την ήττα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη ενδυνάμωση των μπολσεβίκικων ιδεών στην Ουκρανία, τον Μάρτιο του 1918 εγκαθιδρύεται η Σοβιετική Εξουσία. Η Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας, με πρωτεύουσα αρχικά το Χάρκοβο και αργότερα το Κίεβο, συνυπέγραψε το Ενωσιακό Σύμφωνο του 1922 και έγινε ιδρυτικό μέλος της Ε.Σ.Σ.Δ..

Το 1956 στα πλαίσια των εορτασμών για τα 300 χρόνια από την Ένωση της Ρωσίας και της Ουκρανίας το Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ μεταβίβασε την Κριμαία από Ρωσική διοίκηση σε Ουκρανική.

Στις 26 Απριλίου του 1986 στον Πυρηνικό Αντιδραστήρα Νο.4 στο Πυρηνικό Σταθμό Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας του Τσερνόμπιλ, κοντά στο Κίεβο, έλαβε χώρα μια δοκιμή του αντιδραστήρα που είχε ως τραγική συνέπεια έκρηξη στο πυρηνικό εργοστάσιο. Ένα μεγάλο ποσοστό της ουκρανικής επικράτειας μολύνθηκε με ραδιενέργεια.

Το 1990 πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές στην Ουκρανία ενώ ένα χρόνο αργότερα, στις 24 Αυγούστου, το Ανώτατο Σοβιέτ της Ουκρανικής ΣΣΔ έλαβε την απόφαση για την πλήρη ανεξαρτησία της χωράς, απόφαση που επικύρωσε ο ουκρανικός λαός σε δημοψήφισμα το Δεκέμβριο του ιδίου έτους. Τα πρώτα χρονιά της ανεξαρτησίας βρήκαν τη Ουκρανία σε τραγική οικονομική κατάσταση, με κρίση εθνικής ταυτότητας, και πολιτική αστάθεια. Το 1994 ψηφίστηκε νέο Σύνταγμα.

Τον Νοέμβριο του 2004 στην Ουκρανία έγιναν προεδρικές εκλογές τις οποίες στον δεύτερο γύρο κέρδισε ο εκλεκτός του τότε προέδρου Λεονίτ Κούτσμα Βίκτορ Γιανουκόβιτς, εκπρόσωπος του φιλορωσικού Κόμματος των Περιφερειών. Η αντιπολίτευση δεν συμφώνησε με τα αποτελέσματα των εκλογών, θεωρώντας ότι πραγματοποιήθηκε εκτεταμένη νοθεία κυρίως στην ανατολική Ουκρανία. Επιστρατεύοντας τους οπαδούς του, ο αρχηγός της ενωμένης στο κόμμα «Η Ουκρανία μας» αντιπολίτευσης Βίκτορ Γιούστσενκο, ζήτησε την εκ νέου την πραγματοποίηση του δεύτερου γύρου των εκλογών. Οι διαδηλωτές, οι οποίοι έφεραν πορτοκαλί διακριτικά (μπλούζες, κασκόλ, σημαίες) κατέκλυσαν την Πλατεία Ανεξαρτησίας στο Κίεβο με σύνθημα «Ράζομ Νας Μπαχάτο – Νας Νι Ποντολάτι» δηλαδή «Μαζί Είμαστε Πολλοί – Δε Θα Μας διασπάσετε». Το ανώτατο Δικαστήριο της χωράς και κατόπιν συνεννοήσεως με το Πρόεδρο Κούτσμα αποφάσισαν την επανάληψη του δεύτερου γύρου στην οποία κέρδισε ο Γιούστσενκο και οι συνεργάτες του όπως η Γιούλια Τιμοσένκο. Τα γεγονότα αυτά ονομάστηκαν Πορτοκαλί Επανάσταση.

ΠΗΓΗ: wikipedia.org

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΗΘΗ ΕΘΙΜΑ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ

Οι Ουκρανοί στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι Ορθόδοξοι. Η Ορθοδοξία είναι ο βασικός πυλώνας για τη λαϊκή παράδοση των Ουκρανών. Όλες οι γιορτές είναι συνδεδεμένες με αυτήν. Παράλληλα όμως οι Ουκρανοί διατηρούν πολλές γιορτές που έχουν τις ρίζες στο ειδωλολατρικό τους παρελθόν (το κοινό ανατολικό - σλαβικό) που όμως έχουνε ενταχθεί και εναρμονιστεί πλήρως με τις επιταγές της χριστιανικής πίστης. Τα Χριστούγεννα και το Πάσχα είναι από τις βασικότερες οικογενειακές γιορτές των Ουκρανών. Αν και το κράτος θεωρείται κοσμικό και υπάρχει σαφής διαχωρισμός του από την Εκκλησία, οι παραπάνω μέρες είναι αργίες ενώ η Ουκρανική Τηλεόραση αναμεταδίδει τη Θεία Λειτουργία.

Η πρωτοχρονιά θεωρείται επίσημη αργία και έχει κρατικό χαρακτήρα, κληροδότημα από την σοβιετική περίοδο. Στις 23:45 της παραμονής όλοι οι πολίτες ακούν το Διάγγελμα του Προέδρου με μια μικρή αναφορά στα γεγονότα του έτους που φεύγει και ευχές για το έτος που έρχεται. Στις 00:00 ακριβώς γίνεται η ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου της Ουκρανίας και όλοι γύρω από γιορτινό τραπέζι ανοίγουν σαμπάνιες.

Τα Χριστούγεννα στην Ουκρανία γιορτάζονται στις 7 Ιανουαρίου σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο. Την παραμονή η οικογένεια συγκεντρώνεται στο σπίτι και, λίγο πριν την έναρξη της λειτουργίας των Χριστουγέννων, πραγματοποιείται το τελευταίο νηστίσιμο γεύμα, που περιλαμβάνει 12 νηστίσιμα πιάτα (που συμβολίζουν τους 12 Αποστόλους). Ψάρια, χαβιάρι και τα παραδοσιακά Κουτιά, γκαλουπτσοί (λαχανοντολμάδες) , Βαρένικοι και πολλά άλλα είναι πάνω στο γιορτινό τραπέζι.

Το Πάσχα για τους Ουκρανούς είναι ιδιαιτέρα πνευματική γιορτή. Το πνεύμα που επικρατεί στις εκκλησίες είναι βαθιά κατανυκτικό. Όλοι φορούν τα καλύτερα ρούχα. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο ο κόσμος να φοράει όλο και πιο πολύ τις παραδοσιακές Βυσεβάνκι (παραδοσιακές μπλούζες με κεντήματα). Η ησυχία και η προσήλωση στο κείμενο είναι χαρακτηριστική. Η στιγμή της Ανάστασης, που στα Ουκρανικά ονομάζεται Βέλικντεν ,δηλαδή Μεγάλη Μέρα, δίνει το σήμα για το τέλος της Μεγάλης Νηστείας. Μετά την επιστροφή στο σπίτι τσουγκρίζουν αυγά, κόβουν το παραδοσιακό Κουλίτς και τραγουδούν πασχαλινά τραγούδια.

Εκτός από τις θρησκευτικές εορτές στην Ουκρανία συναντώνται και εορτές που είναι υπολείμματα της ειδωλολατρίας. Οι κυριότερες από αυτές είναι η Γιορτή του Πράσινου και η Γιορτή Κουπάλα. Η Γιορτή του Πρασίνου δε είναι τίποτα άλλο από τη γιορτή της Άνοιξης, που έχει ενταχθεί στην γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Η Γιορτή του Κουπάλα είναι η γιορτή του νερού και της φωτιάς. Σήμερα είναι συνδεδεμένη με την ημέρα γέννησης του Ιωάννη του Βαπτιστή. Νέοι και νέες κολυμπούν στα νερά των ποταμών και των λιμνών και πηδούν πάνω από φωτιές. Οι κοπέλες φορούν στεφάνια από αρωματικά βότανα και λουλούδια.

Η Ουκρανία είναι χώρα με μωσαϊκό εθνών και εθνοτήτων, που η κάθε μία από αυτές διατηρούν της παραδόσεις τους και τα ήθη τους. Γνωστοί για τις παραδόσεις τους είναι οι Τάταροι της Κριμαίας και οι Έλληνες.

ΠΗΓΗ: wikipedia.org

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ( ΜΕΡΟΣ I)

(ΑΝΑ ΠΕΡΙΟΧΕΣ)

ΚΙΕΒΟ:

Η εκκλησία του Αγ. Ανδρέα

Η εκκλησία του Άγιου Ανδρέα είναι ένα από τα ποιο εντυπωσιακά κτίρια, μπαρόκ ρυθμού στην Ουκρανία. Από την συναρπαστική θέα στo αρχαίo Πoντόλ και την αριστερή όχθη του ποταμού Δνείπερου. Κτίσθηκε υπό την διαταγή της Αυτοκρατόρισσας Ελισάβετ από το 1749 έως το 1754. Σύμφωνα με το πρόγραμμα του αυτοκρατορικού αρχιτέκτονα Μπαρτολομέο Ραστρέλι, όπου σχεδίασε όχι μόνο κτίρια και εικονοστάσια και δημιούργησε το ναό στο πραγματικό του μέγεθος. Πίνακες της εκκλησίας του Άγιου Ανδρέα, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά όλα είναι αφοσιωμένα στα θρησκευτικά θέματα, μοιάζουν με την κοσμική ζωή, τυπικό με ρυθμό μπαρόκ, αποτελεσματικές στάσεις, ενδύματα περιποίησης και τοπία.

Το Μαριήνσκι Παλάτι

Το Μαριήνσκι Παλάτι κτίστηκε πάνω στο σημείο που προσωπικά διάλεξε η Αυτοκρατόρισσα Ελισάβετ (κόρη του Μέγα Πέτρου). Σύμφωνα με το πρόγραμμα του αρχιτέκτονα Ραστρέλι με στιλ μπαρόκ στα 1750-1755. Το παλάτι είναι γειτονικά με το Μαριήνσκι πάρκο (ιδρύθηκε το 1743). Το σχήμα της πηγής και των θάμνων είναι τυπικά για 18ο αιώνα, το εσωτερικό κρατά τα έπιπλα, πολυέλαιοι (παλαιές και σύγχρονες μιμήσεις, στιλ 18ου – 11ου), έργα από φημισμένους καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένων των μικρών τεμαχίων αριστερά από τους Πίνακες φτιαγμένα από τον Αλιαούντι. Μερικές ανακατασκευές (μετά από μεγάλες πυρκαγιές 1868-1870 και στην διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου) κρατήθηκε το κτίριο για μελλοντικές γενιές. Σήμερα αυτό το ιστορικό κτίριο χρησιμοποιείται ως κρατική κατοικία, όπου υψηλές βαθμίδες συναντήσεις, με επίσημες αντιπροσώπους των ξένων κρατών και οι σύνοδοι κορυφής πραγματοποιούνται.

Καθεδρικός Ναός του Βλαδίμηρου

Ο καθεδρικός ναός κτίστηκε στον εορτασμό του πρίγκιπα Βλαδίμηρου όπου υιοθέτησε τον Χριστιανισμό στην αρχαία Ρωσία το 998 μ.Χ.

ΟΔΗΣΣΟΣ:

Φιλική Εταιρεία

Η Eταιρεία των Φιλικών ή Φιλική Εταιρεία είναι ο μοναδικός και κρυφός οργανισμός που ένωσε τους Έλληνες και όλους τους άλλους λαούς της Οθωμανικής Aυτοκρατορίας με σκοπό οργάνωσης της επανάστασης του 1821 κατά τον Τουρκικό ζυγό στα Ελληνικά εδάφη. Αυτή η ενότητα που δεχόταν όλους ανεξάρτητα από την θρησκεία και εθνικότητα ιδρύθηκε από τους εμπόρους Νικόλαο Σκουφά, Εμμανουήλ Ξάνθο και Αθανάσιο Τσακάλωφ το 1814 στην Οδησσό.
Η Φιλική Εταιρεία βρίσκεται στον οίκο του 19 αιώνα που ήταν σπίτι του διάσημου εμπόρου σιταριών του Γριγορίου Μαρασλή. Ο Γριγορίος Ιωαννίου Μαρασλής ήταν ο πατέρας του Γριγορίου Γριγορίου Μαρασλή που διατέλεσε δήμαρχος της Οδησσού 17 χρόνια και ήταν ευεργέτης και φιλάνθρωπος. Σήμερα η Φιλική Εταιρεία στην Οδησσό λειτουργεί ως Μουσείο και Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού και έχει στόχο προώθησης των Ελληνικών στην περιοχή της Οδησσού.

Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου

Το αριστούργημα που έχει η Οδησσός είναι δεύτερο κτίριο θεάτρου στην ίδια θέση. Το πρώτο χτίστηκε το 1810, μιαζόταν με Ελληνικό παλάτι σε μορφή και ήταν ξύλινο. Μετά της πυρκαγιάς του 1873, που το κατέστρεψε, το νέο κτίριο Όπερας κατασκευαζόταν από Βενετούς αρχιτέκτονες Φέλνερ και Γκέλμερ από το 1884 μέχρι το 1887 κατά την διάρκεια της κυβέρνησης του δημάρχου Μαρασλή. Πρόσοψη σχεδιάστηκε σε στιλ μπαρόκ. Διακοσμήθηκε με πολλές προτομές και γλυπτά των μυθικών χαρακτήρων. Στην είσοδο της Όπερας υπάρχουν δύο ομάδες που αντιπροσωπεύουν γλυπτική Κωμωδία και Τραγωδία. Εσωτερική εμφάνιση σε Γαλλικό στυλ ροκοκό με πλούσια μορφοποιημένα διακοσμήσεις. Το Εθνικό Θέατρο της Όπερας Οδησσού είναι ένα από τα πέντε καλύτερα θέατρα της Ευρώπης όσον αφορά της ακουστικής επειδή τον ηθοποιό μπορούμε να τον ακούσουμε όταν μόνο ψιθυρίζει στην σκηνή.

Αρχαιολογικό Μουσείο

Αρχαιολογικό Μουσείο Οδησσoύ είναι ένα από τα παλαιότερα μουσεία όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά και σε ολόκληρη πρώην ΕΣΣΔ. Ιδρύθηκε το 1825. Τώρα η συλλογή του υπερβαίνει 160 χιλιάδες εκθέματα. Το μουσείο έχει μία από τις μεγαλύτερες συλλογές υλικών και αντικειμένων για την ιστορία της βόρειας ακτής του Εύξεινου Πόντου. Στην είσοδο της πρώτης αίθουσας εκθέσεων του Μουσείου θα βρείτε μονοπάτια που άφησαν οι Έλληνες άποικοι στην Οδησσό και σε ολόκληρο το βόρειο Εύξεινο Πόντο. Επόμενες αίθουσες προορίζονται για την κουλτούρα των Σκύφων και Σαρμάτων των στεπών της Μαύρης Θάλασσας. Μουσείο έχει την Χρυσή Υποθήκη (μία από τις τρεις στην Ουκρανία). Τα Χρυσά του Αρχαιολογικού Μουσείου περιλαμβάνουν τη συλλογή των χρυσών αντικειμένων ανασκαφών από τους τάφους Σκύφων και Σαρμάτων , επίσης υπάρχουν χρυσά και ασημένια νομίσματα της αρχαίας Ελλάδας και Ρώμης, Βυζαντινής και Ρωσικής αυτοκρατορίες κλπ.

Σκάλα του Ποτέμκιν

Η Σκάλα του Ποτέμκιν είναι η επαγγελματική κάρτα της Οδησσού για πάντα. Πρώτα από όλα είναι η κεντρική είσοδος στην πόλη από το λιμάνι της Οδησσού. Εκτός από να είναι επάκτιο οχυρό η σκάλα του Ποτέμκιν είναι μία από τις ομορφότερες σκάλες της Ευρώπης. Κατασκευάστηκε με το σχέδιο του αρχιτέκτονα Μποφφό στην αρχή του 19ου αιώνα. Αρχικά η σκάλα της Οδησσού ήταν ξύλινη και αποτελούσε από 200 σκαλοπατάκια αλλά σε λίγο ανοικοδομήθηκε με πέτρες και τώρα έχει 192 σκαλοπατάκια, 10 πλατύσκαλα. Επιπλέον αυτή η σκάλα της Οδησσού είναι φημισμένη σε όλο τον κόσμο επειδή στα σκαλοπατάκια της γυρίστηκε η ιστορική βουβή ταινία του διάσημου σκηνοθέτη Σεργκέι Αϊζενστάιν που λέγεται "Το Θωρηκτό Ποτέμκιν". Αυτή η ταινία ήταν η αιτία της μετονομασίας της σκάλας προς τιμή του θωρικτού και τώρα έχει θρυλικό όνομα του Ποτέμκιν και είναι ένα από τα κυριότερα αξιοθέατα της Οδησσού.

Μέγαρο του Τολστόι

 Η πολύπλοκη αρχιτεκτονική κατασκευάστηκε το 1832 από το έργο του αρχιτέκτονα Μποφφό για οικογένεια των Τολστόι. Λευκή αίθουσα, Μετάξινο σαλόνι και το μαρμάρινο σαλόνι (όπου έπαιξε θεωρητικά ο Φέρεντς Λίστ), αίθουσα υποδοχής από καρυδαλιά θα σας φιλοξενήσει με την αυθεντική επίπλωση και πλούσια διακόσμηση. Το 1887 το αρχιτεκτονικό συγκρότημα συμπληρώνεται από πινακοθήκη (Πράσινη Αίθουσα) της Βιέννης που σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Φέλνερ και Γκέλμερ (οι ίδιες αρχιτέκτονες που σχεδίασαν Θέατρο της Όπερας). Μέχρι το 1934 το παλάτι αυτό στεγάζει γκαλερί της ρωσικής ζωγραφικής του μουσείου καλών τεχνών Οδησσού. Η μεγάλη οικογένεια του Τολστόι γράφει την ιστορία της Οδησσού με την ευρεία κοινωνική και φιλανθρωπική δραστηριότητα. Κατά 22 χρόνια ο Τολστόι, ο τίμιος πολίτης της Οδησσόυ ήταν θεματοφύλακας της Δημόσιας Βιβλιοθήκης, που χτίστηκε για την αιμοδοσία (τώρα είναι μέρος επιστημονικής βιβλιοθήκης Οδησσόυ). Ο Τολστόι με τη γυναίκα του ήταν εμπνευστές και οργανωτές του Ιδρύματος της πρώτης Επείγουσας Ιατρικής.

Μουσείο Λογοτεχνίας (Μέγαρο του Γκαγκάριν)

Μουσείο Λογοτεχνίας (Μέγαρο του Γκαγκάριν) Το κτίριο κατασκευάστηκε από το σχεδιασμό του αρχιτέκτονα Οττόν στα μέσα του ΧΙΧ για πρίγκιπα Γκαγκάριν, έναν από τους πρώτους πολίτες της Οδησσού. Κλασικό, μπαρόκ και αμπίρ στιλ βρέθηκαν στους εσωτερικούς χώρους του Παλατιού. Κάθε είκοσι αίθουσες είναι διακοσμημένες με το δικό τις στιλ τυπικά για ορισμένο χρονικό διάστημα της λογοτεχνίας. Πλούσια διακόσμηση της Χρυσής Αίθουσας του μουσείου, δεν θα σας αφήσει ασυγκίνητες. Διάσημος Ουγγρικός βιρτουόζος πιανίστας και συνθέτης Φέρεντς Λίστ διεξάγονται εδώ, όπως δήλωσαν οι ιστορικοί. Αυτό είναι το μέρος όπου έπαιζε θέατρο Βλαδίμηρος (Ζέεβ) Ζαμποτίνσκι, το μέλλον ιδεολογίστας της δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ.

Το μουσείο των Δυτικών & Ανατολικών Τεχνών (Μέγαρο του Αμπαζά).

Το μουσείο των Δυτικών & Ανατολικών Τεχνών (Μέγαρο του Αμπαζά). Κτίριο κατασκευάστηκε με το σχέδιο του αρχιτέκτονα Οττόν, το 1920 και αμέσως έγινε μοναδικό μουσείο. Μαρμάρινη σκάλα οδηγεί από το λόμπι στο εσωτερικό του μουσείου που διατήρησε την αρχική διακόσμησή του με τα μοναδικά έργα των καλλιτεχνών μεταξύ των οποίων υπάρχουν πραγματικά αριστουργήματα. Σας φιλοξενούν είκοσι τρεις αίθουσες δυτικό-ευρωπαϊκών και ανατολικών καλλιτεχνών. Το μουσείο των Δυτικών & Ανατολικών Τεχνών Οδησσού έχει μια από τις πλουσιότερες συλλογές στην Ουκρανία, στην συλλογή υπάρχουν τα έργα του Φράντς Χάλς, Καραβάτζιο, Στρόζζι, Μαγνάσκο, πορσελάνη από τα καλύτερα εργοστάσια της Ευρωπαϊκής XVIII - XX, με γλυπτά και κεραμικά από το Ιράν, το Θιβέτ, την Κίνα και την Ιαπωνία.

Μουσείο Καλών Τεχνών

Μουσείο στεγάζεται σε ένα σπίτι του πρίγκιπα Ποτότσκι το 1899. Η ζωή του μουσείου ξεκίνησε από τη συλλογή των καμβάδων που δόθηκε από Ακαδημία Τεχνών της Αγ. Πετρούπολης. Είκοσι έξι αίθουσες μας παρουσιάζουν το ευρύ φάσμα των εικαστικών τεχνών: ζωγραφική, γραφικά, γλυπτά και τέχνη διακόσμησης, συμπεριλαμβανομένου το ειδική αίθουσα που περιέχει έκθεση έργων των εικονογράφων της Ρωσίας και της Ουκρανίας των XVI - XVII. Μεταξύ τους υπάρχουν τα έργα από την συλλογή διάσημων καλλιτεχνών Αιβαζόφσκι, Λεβιτάν, Ρέπιν, Σούρικωφ, Σίσκιν. Ένα από τα καλύτερα τμήματα της εκπροσωπείται από καμβάδες του ΧΙΧ και ΧΧ αιώνα Καντίνσκι, Μπενό, Κουστόντιεβ, Σερώφ, Βρούμπελ, Ρέριχ. Επίσης στο πλαίσιο του μουσείο υπάρχει μια τεχνητή σπηλιά όπου πραγματοποιούνται παραστάσεις κλασικής μουσικής.

Τοπικό λαϊκό Μουσείο (Κτήμα του Νόβικωφ)

Μουσείο που βρίσκεται στην γειτονιά το κήπο της πόλης , που βρίσκεται στον οίκο που κτίστηκε το 1876 για τον γνωστό έμπορο Οδησσού Αλέξανδρο Νόβικωφ. Η πρώτη έκθεση άνοιξε τον Αύγουστο του 1944, ήταν "Ηρωική άμυνα Οδησσού", αφιερωμένη στην αντίσταση των πολιτών της Οδησσού στο Ναζί κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (αργότερα αυτή η έκθεση μεταφέρθηκε στο Μουσείο Ρεπουμπλικανικής άμυνας Οδησσού ). Το πραγματικό τοπικό Λαικό μουσείο άνοιξε τον Μαΐο το 1956. Στο μουσείο υπάρχουν έγγραφα, τέχνη διακόσμησης, συλλεκτικές συλλογές, όπλο των XVII - XIX, που συνδέεται με την ιστορία της περιοχής Οδησσού, τμήματα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της κοινωνίας Οδησσού, το μουσείο του βιβλίου, παλαιό μουσείο Οδησσού.

Πασάζ

Το Πασάζ είναι ένας εξωτερικός διάδρομος. Στην πόλη της Οδησσού το Πασάζ συνδέει δύο κάθετους δρόμους, ένας από τους οποίους είναι Deribasovskaya, η κύρια οδός. Το Πασάζ της Οδησσού ιδρύθηκε από τον Πολωνό αρχιτέκτονα Βλόντεκ σε μπαρόκ στιλ τον 19ου αιώνα. Στην αρχή θα σας εξεπλήξει η πάροδος με τα ψηφιδωτά στο ταβάνι από το οποίο θα μπείτε στον κόσμο του μπαρόκ. Θα σας εντυπωσιάσει μεγαλοπρεπής αρχιτεκτονική, πολλά αγάλματα, ανάγλυφα και υψηλά ανάγλυφα.

Οι κατακόμβες

Η λέξη «κατακόμβες» είναι μία αρχαία Ρωμαϊκή λέξη και πρωτοφάνηκε στην αρχαία Ρώμη. Με αυτή την λέξη οι Ρωμαίοι ονόμαζαν υπόγιες κρύπτες ή λατρίες. Στην Οδησσό έχουμε εντελώς διαφορετική ιστορία. Οι κατακόμβες εδώ είναι τεχνιτοί υπόγιοι λαβύρινθοι που δημιουργήθηκαν από τους πρώτους ιδρυτές της Οδησσού περίπου πριν από δύο αιώνες. Δημιουργήθηκαν επειδή οι σχεδιαστές της πόλης έπαιρναν τον ασβεστόλιθο από τα λατομεία για την ίδρυση της Οδησσού. Κατά την διάρκεια της εξόρυξης πέτρας δημιουργήθηκε μέγιστος υπόγειος διάδρομος στον κόσμο. Στην αρχή της ύπαρξής τις ήταν εντελώς άχρηστες αλλά σε κάποιο καιρό χρησιμοποιούνται από εγκληματίες σε διάφορους σκοπούς. Κατά τη διάρκεια του ΔΠΠ οι κατακόμβες αυτές χρησιμοποιήθηκαν από οπαδούς και αντάρτες που οργάνωσαν εκεί ένα στρατόπεδο με στόχο της οργάνωσης της αντίστασης. Τώρα οι κατακόμβες είναι μία από τις κύριες τουριστικές έλξης όπως έγινε ένα υπόγειο μουσείο.

    ΠΗΓΗ: http://gr.crimeaconsulting.com/index.html

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ( ΜΕΡΟΣ II)

(ΑΝΑ ΠΕΡΙΟΧΗ)

ΓΙΑΛΤΑ:

             

Μέγαρο Λιβαδειάς (Λευκός Οίκος)

Είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μέρη στη νότια ακτή της Κριμαίας. Το Λευκό Παλάτι, σχεδιασμένο από αρχιτέκτονα Νικόλαο Κρασνόφ στον ρυθμό Αναγέννησης κατασκευάστηκε για αυτοκρατορική οικογένεια το 1911. Ήταν θερινή κατοικία του τελευταίου Τσάρου Νικολάου ΙΙ και την οικογένειά του. Τον Φεβρουάριο του 1945 στο Παλάτι αυτό έγινε η Συνδιάσκεψη της Κριμαίας του Αντιναζιστικού Συνασπισμού των συμμαχικών χωρών (από την ΕΣΣΔ πήρε μέρος ο Στάλιν, ο Ρούσβελτ από τις ΗΠΑ και ο Τσόρτσιλ από τη Μεγάλη Βρετανία). Εκτώς απ’αυτό το Παλάτι ήταν κατοικία του προέδρου των ΗΠΑ του Φράγκλινου Ρούζβελτ για την περίοδο Συνδιάσκεψης της Γιάλτας.

Μέγαρο της Μασσάνδρας

Το παλάτι του αυτοκράτορα Αλέξανδρου ΙΙΙ, που χτίστηκε με το σχεδιασμό του γαλλικού αρχιτέκτονα Μπούτσαρντ στις πλαγιές του βουνού Ριτζ στο μοναχικό τόπο που περιβάλλεται από το ξύλο. Η κατασκευή άρχισε το 1881 με την εντολή του κληρονόμου του κυβερνήτη του μέγα Δούκα Μ.Σ. Βοροντσώφ. Αλλά μετά μόνο σε επτά χρόνια από το θάνατό του ο αυτοκράτορας Αλέξανδρος ΙΙΙ αγόρασε ασυμπλήρωτο ανάκτορο και το ολοκλήρωσε σε 3 χρόνια. Στη Σοβιετική περίοδο αυτό το Παλάτι ήταν κλειστό ως Παλάτι του Τσάρου και έγινε η μονοκατοικία, όπου οι ηγέτες του κομουνιστικού κόμματος και των κυβερνήσεων ερχόταν για διακοπές. Σήμερα το παλάτι είναι ανοιχτό για την επίσκεψή σας.

Μέγαρο του Βοροντσώφ (Αλούπκα)

Κατασκευάστηκε το 1828-1848 για τον Δούκα Βοροντσώφ από δουλοπάροικους με το σχέδιο του Α. Μπλόρε. Το ανάκτορο είναι κτισμένο σε ψεύδο-γοτθικό ρυθμό με τα ανατολικά στοιχεία. Είναι ανοιχτό για τους επισκέπτες από το 1921, το παλάτι-μουσείο έχει την αρχική του εσωτερικού, συλλογές επίπλων, ζωγραφική, πορσελάνη, μπρούντζο, κομμένα γυάλινα-σκεύη. Γύρω από το Παλάτι υπάρχει ένα υπέροχο πάρκο της Αλούπκας που φύτεψαν το 1820 - ένα από τα πιο γνωστά πάρκα στην Ουκρανία. Το πάρκο αποτελείται από τα άνω και κάτω ζώνες και έχει ένα μεγάλο ποσό της αρχιτεκτονικής τοπίου.

Ο οίκος του Τσέχωφ

 Το μέρος όπου ο διάσημος Ρώσος συγγραφέας Άντον Τσέχωφ σε 10 χρόνια μετά της πρώτης επίσκεψής του αγόρασε ένα μικρό κομμάτι γης και κατασκεύασε από έργο του αρχιτέκτονα Σαποβάλωφ βολικό σπίτι. Ακριβώς εδώ οι δράμες "Ο κήπος των κερασιών», «Τρεις αδελφές», η ιστορία "Στην χαράδρα", και διάφορες αφηγήσεις, είχαν γραφτεί από τον Τσέχωφ. Το 1921 το σπίτι του Τσέχωφ ανακοινώθηκε μουσείο. Ακόμη και σήμερα μπορείτε να περπατήσετε στον κήπο ανάμεσα στα δέντρα που φύτεψε ο Τσέχωφ.

Ο Ναός του Αλέξανδρου Νέβσκι

Βρίσκεται στο άνοιγμα του δρόμου Κίροβ στη Γιάλτα, μοιάζει με παλιά ρωσική εκκλησία του δέκατου έβδομου αιώνα λόγω τους θόλους και πλούσιο διακοσμητικό ένδυμα. Η εκκλησία χτίστηκε στα τέλη του ΧΙΧ αιώνα - αρχές του ΧΧ αιώνα με το σχεδιασμό τους αρχιτέκτονες Κρασνόφ που σχεδίασε Λιβάδεια Μέγαρο και Σαποβάλοφ, το εσωτερικό ισοβύθισμα ήταν έχει κάνει ο Κρόσετσκιν.

Το Οινοποιείο της Μασσάνδρας

Το καμάρι της Ρώσικης οινοποίησης που ξεκίνησε την ιστορία της με τον Λέο Γαλίτσιν, ο οποίος δημιούργησε και την μετέτρεψε σε θησαυροφυλάκια του Οινοποιείο Μασσάνδρας που έχει μεγαλύτερη συλλογή κρασιού στον κόσμο. Η μοναδική συλλογή που περιλαμβάνει μπουκάλια που είναι άνω των 150-200 ετών είναι κρυμμένη σε σήραγγες εντός βουνά της Κριμαίας. Για πολλά χρόνια το κρασί από συλλογή Μασσάνδρας με επιτυχία πουλιέται σε πλειστηριασμό Σόθμπη. Εκτός από την ιστορία και τη διαδικασία οινοποίησης, οι οποίες σίγουρα θα σας προσφέρουν έχετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε κρασιά στο χολ του Οινοποιείου της Μασσάνδρας όπου ως φιλοξενούμενοι της Κριμαίας θα απολαύσετε το ποτό ηλιόλουστης νότιας ακτής και θα μπορείτε να αποκτήσετε τα καλύτερα κρασιά της Κριμαίας.

Αρμενική εκκλησία του Αγ. Ραπσάιμ

Αρμενική εκκλησία από μακριά μοιάζει με έναν αρχαίο ναό Ραπσάιμ των VII-XII στο Εχμιατζίν. Το κτίριο κατασκευάστηκε το 1909 - 1914 από τον αρχιτέκτονα Τερ – Μικελόν σύμφωνα με τα σχέδια του διάσημου καλλιτέχνη Συρενιάντς. Μια χαριτωμένη σκάλα που πλαισιώνεται από κυπαρίσσια οδηγεί από τις πύλες ναού σε μια πλούσια διακοσμημένη ψευδείς είσοδο στη νότια πρόσοψη. Ανεβαίνοντας τη σκάλα μπορείτε να δείτε ολόκληρο ναό με μία συμπαγής, σαν να ήταν σκαλισμένο από μονόλιθο. Εκπλήσσει επιδεξιότητα ενός διακοσμητή, απόλυτα στιλβωμένη πέτρα θα προκύψει σε κάθε τετραγωνικό μέτρο του μετώπου της εκκλησίας. Το εσωτερικό δεν ισχύει προς το εξωτερικό της εκκλησίας - με τρούλο είναι ζωγραφισμένο από Συρενιάντς και είναι εικονίδιο από μαρμάρινα ψηφιδωτά.

Το μέγαρο του Ντουλμπέρ

Ο Ντουλμπέρ διαφέρει από τα άλλα παλάτια της Κριμαίας με το «ανατολίτικο στιλ που σχεδίασε ό αρχιτέκτονας Νικολάι Κρασνόφ χρησιμοποιώντας σκίτσα του Μεγάλου Δούκα Πέτρου του Νικολάι (ένα παλάτι ιδιοκτήτη), που ήταν εμπνευσμένος από την επίσκεψή του στο Κάιρο. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου ο Ντουλμπέρ έγινε τελευταίο καταφύγιο για των Ρωμάνοφ κατά την οικογενειακή μετανάστευσή τους από τη Ρωσία. Θωρηκτό Μάλμπορο, που απέστειλε βρετανικός μονάρχος – Γριγώριος V για Ρωμάνοφ, τους πήρε μακριά από το σπίτι και Μπολσεβίκων.
Το μέγαρο καταστράφηκε βαρύτατα κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά την αποκατάσταση (1946-1959) έγινε σανατόριο.

ΣΕΒΑΣΤΟΥΠΟΛΗ:

Πανόραμα (Ηρωική Άμυνα Σεβαστούπολης) Μουσείο

Το μοναδικό μουσείο ιδρύθηκε το 1905 στα 50έτη επέτειο άμυνας της πόλης κατά την διάρκεια των Κριμαϊκών πολέμων. Τα μεγάλα τοίχοι χωρίζονται σε δύο σειρές, όπου πάνω από αυτά βρίσκονται 4πλευρες στήλες και τοιχώματα γεμάτο από ήρωες για άμυνα. Αυτό τη κτίσμα είναι σημαντικό αριστούργημα από το είδος του και δημιουργήθηκε από τον καλλιτέχνη Φ.Ρούμπο, ένα μεγάλο (περίπου 1600τ.μ) καμβά απεικονιζόμενο στην πρώτη επίθεση κατά την διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου. Από το κέντρο του Πανόραμα, βρίσκεις τον εαυτό σου στην κορυφή Αναχώματα Μαλάχωφ και αισθάνεσαι ως μάρτυρας με πρώτο σχέδιο με την απεικόνιση της επίθεσης της Σεβαστούπολης της 6ης Ιουνίου 1855.

Χερσόνησος Κριμαίας

Μία πόλη με ιστορία σχεδόν 2 χιλιάδων ετών, ιδρύθηκε το 442-421 π.Χ από τους κατοίκους από την άλλη Ελληνική αποικία – Ηράκλεια. Μέσα σε ένα αιώνα η Χερσόνησος, μια δουλοκρατούμενη δημοκρατία με δημοκρατική μορφή κανόνων, μετατράπηκε σε μία από της μεγαλύτερες πόλεις-κράτος στην βόρεια περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Ο πληθυσμός έφτασε τις 20 χιλιάδες κατοίκους. Μέχρι τον 5ο αιώνα μ.Χ η Χερσόνησος ήταν μέρος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το 988 η πόλη κατακτήθηκε από τον πρίγκιπα Βλαδήμιρο. Εδώ ο Βλαδήμιρος υιθέτησε τον Χριστιανισμό. Στα τέλη του 12ου – 14ου αιώνα, η Χερσόνησος υπέφερε δύο φορές από της επιθέσεις των ορδών Τατάρων. Στα μισά του 15ου αιώνα, η πόλη έπαψε να υπάρχει. Καθώς επισκέπτεσαι τα διατηρημένα ερείπια, μπορείτε να δείτε ένα πανάρχαιο θέατρο, το μοναδικό στον αιώνα μας, οι φραγμοί πόλεων μια περιοχή από τοίχους για την άμυνα της πόλης και με τους Ζενόν πύργους, και πολλά άλλα.

Αναχώματα Μαλάχωφ

Δύο φορές τα αναχώματα έγιναν το πιλοτήριο κατά την διάρκεια του Κριμαϊκού και δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Κατά την διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου ο κύριος προμαχώνας είχε κτιστεί εδώ. Ο προμαχώνας είχε αρματωθεί με 9 πολεμίστρες με 76 κανόνια και ήταν υπό την αρχηγία του αρχιπλοίαρχου Εστομίν. Στις 5 Οκτωβρίου του 1854 ο υποναύαρχος Κομίλοφ τραυματίσθηκε θανάσιμα στο ανάχωμα. Στις 28 Οκτωμβρίου 1855, ο ναύαρχος Ναχίμοφ τραυματίστηκε βαριά και πέθανε εδώ. Στις 24 Αυγούστου, ο εχθρός ξεκίνησε την 6η και το ποιό δυνατό βομβαρδισμό της Σεβαστούπολης. Μέρα και νύχτα 110 κανόνια το βομβάρδιζαν. Στις 27 Αυγούστου 9600 Γάλλοι στρατιώτες ξεκίνησαν την επίθεση στα αναχώματα, όπου ήταν μόνο 880 αμυνόμενοι. Ο προμαχώνας καταλήφθηκε. Στρατιώτες πεθάνανε και από τις δύο πλευρές και θάφτηκαν σε ένα κοινό τάφο, όπου ένα μνημείο καθιερώθηκε. Στην περίοδο της άμυνας της Σεβαστούπολης 1941-1942, το διάσημο ανάχωμα πήρα ξανά την στάση του. Για δύο μέρες οι στρατιώτες κρατούσαν αμυντική στάση. Το 1958 στην μνήμη του άθλου των όπλων τους, αναμνηστική σύνθεση δημιουργήθηκε ένα διοικητήριο, δύο αποθήκες πυρομαχικών, και αυτά τα 130 χιλιοστά κανόνια που χρησιμοποίησαν.

Καθεδρικός Ναός του Βλαδίμηρου

Το μνημειακό κτίριο του καθεδρικού ναού, χτισμένο με Βυζαντινό ρυθμό, είναι αγαπημένο από κάθε Σεβαστουπολίτη. Εδώ βρήκαν το τελευταίο τους καταφύγιο οι ναύαρχοι, όπου τα ονόματά τους είναι περήφανα και δοξασμένα για την χώρα μας. Το 1851 στο σημείο από το μελλοντικό καθεδρικό ναό, μέσα σε μια ειδική κατασκευασμένη κρύπτη, ο ναύαρχος Λάζαρεφ, έχει ταφεί. Κατά την διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου τρεις γνωστοί Ρώσοι ναύαρχοι (Κομίλοφ, Εστομίν και Ναχίμοφ) έχουν ταφεί εκεί επίσης. Βρίσκεται στην χαμηλότερη εκκλησία του καθεδρικού ναού, οι ενταφιασμοί ενώνονται από τη γενική ταφόπετρα υπό μορφή μαύρου μαρμάρινου σταυρού. Όλα μαζί είναι 11 τάφοι στην χαμηλότερη εκκλησία.

Βυθιζόμενα πλοία

Κατά την διάρκεια της άμυνας της πόλης, στην είσοδο του βόρειου κόλπου στα χρόνια 1854 και 1855, Ρώσικα ιστιοφόρα βυθίστηκαν "Για την προστασία της εισόδου από εχθρικά σκάφη και γι’αυτό για την διάσωση της Σεβαστούπολης" (Ναχίμοφ). Για αυτήν την μνήμη με ένα πρόγραμμα, ο γλύπτης Άνταμσον, ο αρχιτέκτονας Φέλντμαν και ο μηχανικός Ένμπεργκ, το 1905 κοντά στην πολεμίστρα, δημιουργήθηκε το μνημείο. Στην υποβρύχια βάση η τετραγωνική πλατφόρμα με 9 - η πλευρά παραδίδεται στην οποία ο πλίνθος οργανώνεται. Από τους ακατέργαστους φραγμούς γρανίτη του στέκεται το οκτάπλευρο βάθρο, όπου είναι τοποθετημένη μία λεπτή κορινθιακή κολόνα τοποθετημένο κατακέφαλα με το άγαλμα χαλκού του αετού με τα ανοιγμένα φτερά και το στεφάνι της δόξας. Το ύψος του μνημείου – 16,6 μέτρα.

Ρώσικη Ναυαρχίδα της Μαύρης Θάλασσας

Το μουσείο της άμυνας της Σεβαστούπολης, ιδρύθηκε μέσα στο σπίτι του στρατηγού Τοτλέμπεν το 1869. Το κτίριο τελείωσε το 1895 και σύμφωνα με το πρόγραμμα του αρχιτέκτονα Κότσετοφ σχέδια και πλαστικές τέχνες από μικρές αρχιτεκτονικές μορφές αναδημιουργήθηκαν από αρχαίες εργασίες. Οι πυραμιδικές συνθέσεις χυτοσιδήρων που αποτελούνται από τις στρατιωτικές ιδιότητες ξεχωρίζουν σε ένα φόντο λευκό τοίχωμα. Στις δύο πλευρές των σκαλοπατιών με βάθρα στυλών και με λάμπες να το φωτίζουν. Σχήματα και ρίψεις στόκων έγιναν από τον γλύπτη Έντουαρντς.

Κορυφογραμμή Σαπούν

  

Η κορυφογραμμή Σαπόύν είναι μια περιοχή από άγριες μάχες κατά την διάρκεια της άμυνας της Σεβαστούπολης το 1941-1942 και κατά την διάρκεια της απελευθέρωσης το 1944. Στην κορυφή της κορυφογραμμής υπάρχει ένα μνημειακό σύμπλεγμα των στρατιωτών που απελευθέρωσαν την Σεβαστούπολη κατά την διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Ηρωικά γεγονότα αυτών των ημερών βρίσκουν αντανάκλαση στο διοραματικό πίνακα ‘Η επίθεση της κορυφογραμμής Σαπούν στην 7η Μαΐου 1944’. Στο έδαφος της σύνθετης έκθεσης των Σοβιετικών όπλων της εποχής εκείνης Άρματα μάχης, κανόνια, νάρκες κ.λ.π. στις άκρες της κορυφογραμμής είναι ένα μνημείο των στρατιωτών της 77ου Τάγματος που πέθαναν στην διάρκεια της επίθεσης των εισβολέων. Στο πάρκο θα δείτε δοξασμένα μνημεία με τα ονόματα του συντάγματος και πολεμικού ναυτικού που πήραν μέρος στην απελευθέρωση της Σεβαστούπολης. Πρέπει να αναφέρουμε ότι εκεί βρισκόταν το σημείο θέασης του άρχοντα Ράγκλαν απ’όπου ήταν μάρτυρας της επιδρομής της ελαφράς ταξιαρχίας.

Μουσείο Καλών Τεχνών Σεβαστούπολης

Το κτίριο του μουσείου είναι ένα από της αρχιτεκτονικές έλξεις στην Σεβαστούπολη όπου επιβίωσε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Η συλλογή διαμορφώθηκε από αριστουργήματα της νότιας Κριμαίας, από ιδιωτικές συλλογές, συμπεριλαμβανόμενου και την καλοκαιρινή κατοικία του Ρώσου Αυτοκράτορα στην Λιβαδιά όπου εθνικοποιήθηκε το 1920. Το περιεχόμενο της έκθεσης είναι παραπάνω από 8.000, ανάμεσά τους η εργασία του Βασσάνου, Τενέρις, Σνάιντερ, Ρέπιν, Πέτροφ-Βόντκιν κ.λ.π. Στην διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, τα εκθέματα σώθηκαν από τον διευθυντή του μουσείου Κροσίντσκι, όπου τα φυγάδεψε έξω από την πόλη.

ΜΠΑΧΤΣΙΣΑΡΆΙ:

Μπαχτσισαράι (του Χάνου) παλάτι

Τοποθετείται στη δεξιά όχθη του Τσουρούκσου ποταμού και έχει έκταση 4 εκτάρια. Απολαμβάνετε αμέτρητα κτίρια και αξιοθέατα όπου αντιπροσωπεύει ένα μοναδικό σύνολο, όπου δημιουργήθηκε από Ιταλούς, Πέρσες, Τούρκους, Ουκρανούς και Ρώσους αφέντες κατά των 16ο – 18ο αιώνα και εκφράζουν τα ιστορικά γεγονότα στις μεσαιωνικές εποχές. Το παλάτι του Χάνου είναι μία πόλη μινιατούρα. Είναι ένα συγκρότημα κτιρίων με κάθε διαφορετικού σκοπού. Μέχρι τώρα παραμένουν δύο μουσουλμανικά τεμένη, ένα σπίτι του μούφτη, ένα νεκροταφείο του Χάνου με δύο μαυσωλεία-ντούρβες, οικοδομήματα της επίσημης λειτουργίας, οικήματα διαβίωσης του Χάνου, υπηρέτες και επισκέπτες, ένα χαρέμι, δύο πύργοι πέρα από πυλών και ερευνών, μία κουζίνα αυλής, ένας στάβλος και 14 θαυμάσιες πηγές από διαφορετικές περιόδους.

Σπηλιακό μοναστήρι της σύλληψης (Κοίμησης Θεοτόκου)

Υποτίθεται ότι κτίστηκε στα τέλη του 18ου και αρχές του 19ου αιώνα και θεωρείται ένα από τα ποιό παλιότερα στην Κριμαία. Το ίδρυμά του συνδέεται με εικόνα θαυμαστές, μοναχούς και κοσμικούς, που δραπέτευσαν από τους Βυζαντινούς εικονικά μαχητές επιδιώκτες, μετά από το εκκλησιαστικό συμβούλιο το 750 μ.Χ. Μετά από την χερσονική κατάληψη από την χρυσή ορδή κατοίκων, όπου τα περισσότερα μοναστήρια εξαφανίστηκαν. Το μοναστήρι Κοίμησης Θεοτόκου διατηρήθηκε και μέχρι το 15ο αιώνα είχε γίνει το Κριμαϊκό κέντρο των Ορθόδοξων. Και παρέμεινε μέχρι το 1778. Όταν ο όγκος του Χριστιανικού πληθυσμού εγκαταστάθηκε ξανά από την Ρώσικη κυβέρνηση, το μοναστήρι ερήμωσε. Μέχρι το 1850 η βαθμιακή αναγέννηση των Κριμαίων Χριστιανών ξεκίνησε. Μετά την αποκατάσταση, η Ορθόδοξη μονή Κοίμησης Θεοτόκου άνοιξε ξανά . Κατά την διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου το νοσοκομείο εγκαταστάθηκε εκεί μέσα και μέχρι τώρα οι αμυντικοί συμμετέχοντες της Σεβαστούπολης, κείτονται μέσα στο αρχαίο νεκροταφείο του μοναστηριού. Το 1921, οι Μπολσεβίκοι έκλεισαν το μοναστήρι και λίγο λίγο βρέθηκε σε κατάσταση παραμελισμού και ξεκίνησε να καταρρέει. Στα επόμενα χρόνια, το κύριο εκκλησιαστικό μοναστήρι έχει αποκατασταθεί και ονομάστηκε "Σύλληψης της Παρθένου Μαρίας" και το 1993 το άρρεν μοναστήρι ξανά άνοιξε εδώ.

Εσκί-Κερμέν

Είναι ένα από τα μεγαλύτερα σπήλαιο- πόλεις. Τώρα έχει παραμεληθεί και σιγαστεί, αλλά στην μεσαιωνική εποχή έχει πάρει κυρίαρχη θέση στην οικονομική ζωή των γύρω αποίκους και ήταν ένα μεγάλο κέντρο ανταλλαγής και βιοτεχνών. Το Εσκί-Κερμέν ιδρύθηκε στο οροπέδιο το οποίο ήταν δύσκολη η πρόσβαση στην αρχή του 6ο αιώνα από τους πιθανών Σκιθών-Σάρμάτων. Στην μετάφραση από την Ταταρική γλώσσα σημαίνει "παλαιό Φρούριο". ‘Ηταν ένα πολύ καλά οχυρωμένο. Τα αμυντικά τοίχοι ήταν φτιαγμένα από ασβεστόλιθους και είχαν 2 μέτρα φάρδος και 3,5 μέτρα ύψος, το οποίο τεντώνονται πάνω από τα βάραθρα. Οι κανονιοφόροι πύργοι είναι χαραγμένοι με βράχους ή φτιάχτηκαν από πέτρες. Σε περίπτωση πολιορκίας, το βαθύ πηγάδι των 70 κυβικών μέτρων, κόβεται. Το μεγαλύτερο κομμάτι της βάρβαρης περιοχής δεν έχει κτιστεί ως επιφύλαξη προστατευμένης περιοχής και καταφύγιο των κατοίκων της κοιλάδας σε περίπτωση πολεμικού κινδύνου. Η πόλη κατοικιών έχει έκταση 10 εκταρίων και σχεδόν παντού κτίσθηκαν διώροφα σπίτια καλυμμένα με κεραμίδι. Το ισόγειο με κελάρι κομμένα μέσα στα βράχια, εξυπηρετήθηκε για οικονομικές ανάγκες, ο πρώτος όροφος των κατοικιών ήταν ξύλινος και με μπαλκόνι ως κανόνας. Η πόλη είχε αντλία νερού φτιαγμένο από κεραμικούς σωλήνες, μεταφέροντας νερό από πηγές των γειτονικών λόφων πέρα από το μήκος των 4 χιλιομέτρων. Διάφορες κατασκευές λατρείας, νεκρόπολης. Στις πλαγιές του Εσκί-Κερμέν έχουν κοπεί από σπηλιές. Υπάρχουν 350 σπηλιές όπου χρονολογούνται από το 12ο – 13ο αιώνα. Οι σπηλιές χρησιμοποιήθηκαν ως κατοικία των ζώων, καταστήματα τέχνης, πιεστήρια σταφυλιών και δεξαμενές χυμών σταφυλιού. Υπήρχαν πολλές δοκιμασίες στην τύχη του φρουρίου. Στον 8ο αιώνα έγινε η πρώτη καταστροφή του Εσκί-Κερμέν. Στα τέλη του 13ου αιώνα σταμάτησε να υπάρχει τελικά. Το 1299 κάηκε από της ορδές του Νογκάι.

Τσουφούτ-Καλέ

‘Ενας από τους σύγχρονους του Α.Σ.Πούσκιν ονόμαζε Τσουφούτ-Καλέ "αερώδης πόλη". Όπως φαίνεται αν τα σπίτια και οι τοίχοι δουλοπάροικων αυτής της μεσαιωνικής πόλης έχουν κολλήσει σε ένα απρόσιτο χονδρό βράχο σαν αετοφωλιές. Ο βράχος είναι τοποθετημένος στο οροπέδιο του βουνού, εξουσιαζόμενο πέρα από τις τρεις βαθιές κοιλάδες. Η φύση ετοίμασε μια απρόσιτη εποικοδομητική στάση, αλλά ο άνθρωπος έκτισε μία πόλη επάνω της. Οι οχυρώσεις ενισχύθηκαν με φυσική προστασία. Το 13ο αιώνα κατοικήθηκε από τους Αλανς όπου θεωρήθηκαν η ποιό ισχυρή φυλή ιρανικής προέλευσης. Παρ΄όλα αυτά οι στρατιώτες των Τατάρων από την Χρυσή Ορδή, κατέκτησαν το φρούριο. Οι άντρες – μαχητές , όπως συνήθως, σκοτώθηκαν και οι τελευταίοι κάτοικοι έγιναν δούλοι. Οι Τάταροι κατέκτησαν την πόλη και έφτιαξαν ένα οχυρό και το ονόμασαν "Κιρκ-Ορ" (40 φρούρια). Ο πρώτος Κριμαίος Χάνος ο Χατζί- Γκιρέι, τον 15ο αιώνα αξίωσε την πόλη με μέγαλη αξιοπρέπεια. Το μετάτρεψε σε οχηρωμένη κατοικία του και δημιούργησε σε αξιόπιστο καταφύγιο στην περίοδο των μαχών των Χάνων με την Χρυσή Ορδή για την ανεξαρτησία τους. Μετά από τους Κριμαϊκούς Χάνους μετανάστευσαν σε μια νέα πρωτεύουσα – Μπαχτσισαράι. Κίρκ-Ορ ήταν μια ακρόπολη και οι φυλακές των μεγάλων αιχμαλώτων Ο Λιθουανός πρέσβης Λέζ. Ο Πολωνός Στρατηγός Ποτότσκι, ο αγαπημένος του Ιβάν του Τρομερού – Βασίλη Γκριάσνοϊ, Ρώσοι πρέσβεις Βασίλη Αητέμιροφ και πρίγκιπας Ρομοντανόφσκι πέρασαν 3 χρόνια μέσα στις φυλακές των Χάνων, ένας από τους αγαπημένους του Τσάρου ένας Ρώσος στρατηλάτης Βασίλη Σερεμέτιεφ των ανάγκασαν να περάσουν 21 χρόνια στα μπουντρούμια. Κατά την περίοδο αυτήν 4 Χάνοι αντικαταστάθηκαν στο Μπαχτσισαράι. Στα μέσα του 17ου αιώνα οι Τάταροι έφυγαν από το Κιρκ-Ορ. Μόνο οι Καράιμες έμειναν εκεί. Οι Τάταροι θεωρήθηκαν ως Εβραίοι. Από τότε που ονόμασαν την πόλη Τσουφούτ-Καλέ που σημαίνει "Εβραϊκό οχυρό", οι Καράιμες έζησαν εκεί πάνω από 2 αιώνες. Από την εποχή που το Τσουφούτ-Καλέ ερημώθηκε, ο πληθυσμός έφυγε από το οροπέδιο και μετανάστευσε στο Μπαχτσισαράι, Σημφερούπολη, Γιεβπατορία. Το 1852 οι τελευταίοι κάτοικοι εγκατέλειψαν το Τσουφούτ-Καλέ.

Μπαλακλάβας

Κρυφή βάση υποβρυχίων Μπαλακλάβας

Μυστική βάση υποβρυχίων ή "αντικείμενο 825 GTS" είναι οι υπόγειες εγκαταστάσεις υποβρυχίων. Επισκευασία και εξοπλισμός ξεκίνησε το 1957 και τελείωσε το 1961. Κυλιόμενη έξω σε ένα βράχο καλύπτεται από 56 μέτρα τσιμέντου, η υποβρύχια βάση αντιπροσώπευε συνδυασμό υποβρύχιου καναλιού νερού και στεγνής αποβάθρας, επισκευαστικά εργαστήρια, τορπίλες και άλλες οπλικές αποθήκες. Για να βρεις στην ανοικτή θάλασσα, υπήρχε μια έξοδος από την βόρεια πλευρά του βουνού. Σε περίπτωση πυρηνικής επίθεσης το αντικείμενο μπορούσε να αντέξει κατευθείαν χτύπημα έως 100 χιλιότονους δύναμη. Χοντρές αδιάβροχες πόρτες μπορούν να κλείσουν και να λειτουργήσει η βάση αυτόνομα για 3 μήνες, με 3000 άτομα – Όλος ο πληθυσμός της Μπαλακλάβας.
Το συνολικό μήκος του τούνελ είναι 500 μέτρα και το μήκος της στοάς όπου τα εργαστήρια ήταν είναι 300 μέτρα, το μήκος του καναλιού 360 μέτρα. Το Φάρδος είναι 12 μέτρα και βάθος όχι λιγότερο από 7 μέτρα. Στην στοά 7 υποβρύχια μπορούν να τοποθετηθούν.

Οχυρό Τσεμπάλο

Ερείπια του μεσαιωνικού Γένοβέζικου οχυρού Τσεμπάλο, ο πύργος είναι στο ανατολικό ακρωτήριο (βουνό δουλοπάροικων) είναι πάνω από την είσοδο του κόλπου Μπαλακλάβα. Κτήστικε από Γενοβίτες στο πρώτο μισό του 14ου αιώνα. Οι Κριμαϊκοί Χάνοι συμπεριέλαβαν την συνθήκη ειρήνης με τους Γενοβίτες το 1380. Είχε αναγνωριστεί από πίσω τους το δικαίωμα της κατοχής του οχυρού. Από εδώ και πέρα ξεκίνησε να ονομάζεται στα Γενόβικα έγγραφα Τσεμπάλο οχυρό. Το 1433 το οχυρό καταλήφθηκε από τους Μανγκούπ πριγκιπάτο (Φεοδόρο) αλλά τον Ιούνιο της επόμενης χρονίας η Γενόβικη διμοιρία υπό την αρχηγία του Κάρλο Λομέλινο με έξι χιλιάδες στρατιώτες πλησίασε τον κόλπο του Μπαλακλάβα και μετά από άγρια μάχη, απελευθέρωσε το Τσεμπάλο. Το καλοκαίρι του 1475, το Τσεμπάλο, όπως και άλλες Γενόβικες αποικίες της Κριμαίας, κατακτήθηκαν από τους Τούρκους. Τώρα επάνω από το βουνό δουλοπάροικων μπορούμε να δούμε τα ερείπια και τα διατηρημένα τοίχοι και τέσσερις πύργους.

                 ΠΗΓΗ: http://gr.crimeaconsulting.com/index.html