ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Σε σύγκριση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη, το Μαυροβούνιο είναι μία αραιοκατοικημένη χώρα στις νοτιοανατολικές Διναρίδες. Μοιράζεται σύνορα με την Κροατία, τη Σερβία , τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη και την Αλβανία. Η θέση του είναι στις νότιες απολήξεις των Δειναρικών Άλπεων. Συνεπεία αυτού, το κλίμα στη χώρα είναι ορεινό, όπως και το έδαφος. Κύριοι ποταμοί είναι ο Μόρατσα και ο παραπόταμός του, Ζέτα, ο Πίβα, ο Ρίβα, ο Τάρα, ο Λιμ και ο Τσεοτίνα, όπως επίσης και ο Βογιάνας. Μέσω του Δρίνου και άλλων παραποτάμων, τα νερά του Μαυροβουνίου εκβάλλουν στο Δούναβη. Στα νότια και στα κεντρικά του Μαυροβουνίου βρίσκεται η χαμηλή κοιλάδα του Μόρατσα, που αποτελεί πηγή τροφοδοσίας και για τη λίμνη Σκόδρα (Σκούταρι). Η εν λόγω λίμνη αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες λίμνες των Βαλκανίων, με έκταση 370 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Ιστορικά, το έδαφός του απαρτιζόταν από το Παλαιό Μαυροβούνιο, τα Υψίπεδα, την Παλαιά Ερζεγοβίνη , το Μαυροβουνιακό Littoral ή ειδικότερα τον Όρμο του Κοτόρ και ως κάποια έκταση την Παλαιά Σερβία. Οι ψηλότερες κορυφές βρίσκονται στο Ντούρμιτορ και η κορυφή του όρους Λόβτσεν (1.749 μέτρα) ονομάζεται από τους ντόπιους Μαύρο Βουνό, εξαιτίας των πετρωμάτων του από βασάλτη, από όπου έλαβε το όνομά της και ολόκληρη η χώρα.

ΚΛΙΜΑ

Το Μαυροβούνιο έχει κλίμα γενικά ορεινό. Στα ψηλά ανάγλυφα μπορεί να χαρακτηριστεί ηπειρωτικό ή και αλπικό. Η μέση ετήσια θερμοκρασία κυμαίνεται από -1,4 βαθμούς Κελσίου τον Ιανουάριο ως 27 βαθμούς Κελσίου τον Ιούλιο, στα νοτιοδυτικά της χώρας. Στα ορεινά είναι άφθονες οι βροχές αλλά τους καλοκαιρινούς μήνες υπάρχει ξηρασία, εξαιτίας της διηθητικότητας των καρστικών εδαφών. Οι βροχοπτώσεις στην περιφέρεια των στομίων του Κότορ φθάνουν και τα 2.400 χιλιοστά ετησίως με μέγιστο τα 4.600 χιλιοστά. Στις παραθαλάσσιες περιοχές οι βροχές είναι περισσότερες το φθινόπωρο και το χειμώνα.

ΠλΗΘΥΣΜΟΣ

Το 43% των κατοίκων είναι Μαυροβούνιοι και το 32% Σέρβοι. Επίσης, υπάρχουν Βόσνιοι (8%), Αλβανοί (5%), Ρομ, Κροάτες και άλλες μικρότερες εθνολογικές ομάδες. Ομιλούν τη σερβοκροατική γλώσσα, η οποία είναι επίσημη. Λίγοι μιλούν και την αλβανική γλώσσα, σε ποσοστό 5%, η οποία είναι κατοχυρωμένη συνταγματικά. Χρησιμοποιείται το κυριλλικό αλλά και το λατινικό αλφάβητο. Η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και οι υπόλοιποι ανήκουν στο Ρωμαιοκαθολικό δόγμα και επίσης άλλοι είναι πιστοί στο Ισλάμ. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι κάτοικοι του Μαυροβουνίου συνιστούν σλαβική ομάδα στα Βαλκάνια, που διατήρησε τα εθνικά της χαρακτηριστικά, λόγω της εγκατάστασής της ανάμεσα στα τραχιά όρη, τα οποία ήταν απομονωμένα από τη γύρω περιοχή. Το ζήτημα αν οι Μαυροβούνιοι είναι σερβικός λαός ή αν αποτελούν ξεχωριστό σλαβικό λαό, είναι αμφιλεγόμενο. Γεγονός όμως είναι ότι οι κάτοικοι του Μαυροβουνίου έχουν συγγένεια με τους Σέρβους ως λαοί.

Πηγή: wikipedia.org

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Γενικά, η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο, καθώς με την ανεξαρτησία της σήμανε και ο τερματισμός του ελέγχου από την ομοσπονδία. Παλιά η κύρια ασχολία ήταν η κτηνοτροφία (αιγοπρόβατα) και η γεωργία (κριθάρι, καπνός, σίκαλη). Τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύχθηκε και η βιομηχανία.
Νόμισμα του κράτους είναι το Ευρώ από το 2000. Νωρίτερα, χρησιμοποιούσε το Δηνάριο Γιουγκοσλαβίας. Έχει επίσης Κεντρική Τράπεζα, η οποία είναι αρμόδια για τα νομισματικά θέματα. Το 2004 ο πληθωρισμός ήταν της τάξης του 3,4% και η ανεργία το 2005 ήταν πάνω από 27%. Το 2005 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν 3.800 δολάρια ΗΠΑ το χρόνο. Περισσότερο από το 12% (με βάση στοιχεία του 2003) ζει υπό το όριο της φτώχειας.
 

ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Η Ορθόδοξη Εκκλησία του Μαυροβουνίου είναι μία Εκκλησία που δεν υπάγεται σε Εκκλησιαστικό Κανόνα και δρα στο Μαυροβούνιο και στους μαυροβουνιακούς μεταναστευτικούς κύκλους, κυρίως στη βόρεια σερβική επαρχία της Βοϊβοντίνα. Θεωρεί ότι είναι η μόνη νόμιμη Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία στο Μαυροβούνιο και ισχυρίζεται ότι όλη η Ορθόδοξη χριστιανική περιουσία του Μαυροβουνίου, η οποία ανήκει στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, ανήκει σε αυτήν. Ωστόσο, δεν είναι αναγνωρισμένη διεθνώς από τους ορθοδόξους θεολογικούς κύκλους. Στο ίδιο το Μαυροβούνιο επικρατεί η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο ηγέτης της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Μαυροβουνίου είναι αφορισμένος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Επικεφαλής της Εκκλησίας από το 1997 είναι ο Μητροπολίτης Κετίγνης και Μαυροβουνίου, Μιχαήλο. Ξεκίνησε το 2000 ως μη κυβερνητική οργάνωση και το 2001 εγγράφηκε ως θρησκευτικός θεσμός, με βάση τη νομοθεσία της χώρας.Η Σερβία αρνήθηκε να αναγνωρίσει την Εκκλησία, όπως και όλες οι υπόλοιπες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Ένα μικρό πολιτικό κόμμα (κροατικό) στο Μαυροβούνιο αναγνωρίζει μόνο την εν λόγω Εκκλησία.

Πηγή: wikipedia.org 

ΙΣΤΟΡΙΑ

Το Μαυροβούνιο ήταν μέχρι το 1910 ανεξάρτητο πριγκιπάτο. Στην περίοδο 1910 - 1918 μετετράπη σε βασίλειο ώσπου ενσωματώθηκε στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας. Στην Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας 1945 - 1992 το Μαυροβούνιο υπήρξε ως σοσιαλιστική συνιστώσα. Μετά τις ανεξαρτητοποιήσεις των υπόλοιπων σοσιαλιστικών δημοκρατιών ( Σλοβενία, Κροατία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη και ΠΓΔΜ ) αποτέλεσε μέλος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας με τη Σερβία. Στις 4 Φεβρουαρίου του 2003 η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, έπειτα από μία συμφωνία, μετασχηματίστηκε στην ομοσπονδία Σερβίας και Μαυροβουνίου. Η ομοσπονδία αυτή, διαλύθηκε τον Ιούνιο του 2006 με την ανεξαρτητοποίηση του Μαυροβούνιου ύστερα από δημοψήφισμα. Νομικά διάδοχο κράτος της Ένωσης Σερβίας και Μαυροβούνιου είναι η Σερβία. Μακροπρόθεσμα σκοπεύεται η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.  
Από τη συνθήκη του Βερολίνου μέχρι τον Α παγκόσμιο πόλεμο
Στα εσωτερικά του κράτος, ο βασιλιάς Νικόλαος ενίσχυσε τη μοναρχική εξουσία του, με διπλωματικές επαφές με ευρωπαϊκά κράτη και με βήματα εκσυγχρονισμού του κράτους. Ο προοδευτικός εξαστισμός της χώρας, η ανάπτυξη του εμπορίου και του οδικού δικτύου ανέπτυξε οικονομικά τη χώρα. Νέες κοινωνικές ομάδες αναδύονται και πάβει η κοινωνία να είναι αποκλειστικά αγροτική. Η ανάπτυξη της διοικητικής γραφειοκρατίας και του στρατού απαίτησε νέα μορφωμένα στελέχη και οδήγησε στην διάδοση και οργάνωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Κυρίως οι πιο εύποροι νεόι σπούδαζαν στο Βελιγράδι γινόμενοι στη συνέχεια φορείς αντιλήψεων περί ενοποίησησης των Σέρβων υπό τη δυναστεία των Καραγιώργεβιτς. Αιτήματα εκδημοκρατισμού της πολιτικής ζωής της χώρας ακούγονταν από μια μειοψηφία διανοουμένων και ντόπιων προκρίτων.  
Το Μαυροβούνιο από το τέλος του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τον Β Παγκόσμιο πόλεμο Από το 1918 και μετά, θα ενταχθεί στη Σερβία και ο βασιλιάς Νικόλαος μαζί με τη δυναστεία Πέτροβιτς κυρήχθηκαν έκπτωτοι στις 12 Νοεμβρίου 1918. Αμέσως μετά εμφανίσθηκαν δύο κινήσεις μέσα στους κόλπους των Μαυροβουνίων: εκείνοι που υποστήριζαν την ένωση με τη Σερβία, οι bjelaši και οι υποστηρικτές του ανεξάρτητου Μαυροβουνίου, οι zelenaši. H μεταξύ τους σύγκρουση ήταν σφοδρή με πολλές ανθρώπινες και υλικές απώλειες. Η ένωση δεν έλυσε προβλήματα των Μαυροβουνίων, όπως της σίτισης και του ανεφοδιασμού τους. Έτσι συχνοί ήταν οι λιμοί την δεκαετία του 1930 οι οποίοι μάστιζαν τον πληθυσμό.  

Το Μαυροβούνιο στην διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου  Μετά την κατάληψη του Βελιγραδίου από τα γερμανικά στρατεύματα στις 11 Απριλίου του 1941, ο βασιλιάς και η κυβέρνηση θα αποσυρθούν για λίγο στο Μαυροβούνιο κι έπειτα θα εγκαταλείψουν τη χώρα. Γερμανοί και Ιταλοί θα μοιραστούν τα Γιουγκοσλαβικά εδάφη, ενώ οι Ιταλοί θα λάβουν μεταξύ άλλων σαν μερίδιο το Μαυροβούνιο. Ο Μουσσολίνι θα αποπειραθεί να ανασυστήσει το ανεξάρτητο βασίλειο του Μαυροβουνίου.Όμως ο βασιλικός οίκος του Μαυροβουνίου ήταν χωρίς οπαδούς κι έτσι μια τέτοια προσπάθεια ναυάγησε. Η αντίσταση κατά των κατακτητών υπήρξε διασπασμένη,στην κομμουνιστική με αρχηγό τον Άρσο Γιοβάνοβιτς ο οποίος προσχώρησε στο επιτελείο του Τίτο και στην εθνική του Ντράζα Μιχαήλοβιτς. Επικράτησαν οι σκληροπυρηνικοί κομμουνιστές υπό τον πολιτικό επίτροπο Μίλοβαν Τζίλας οι οποίοι έφτασαν να ανακηρύξουν το Μαυροβούνιο σε Σοβιετική δημοκρατία.Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, τον Σεπτέμβριο του 1943 απελευθερώθηκε.

Το Μαυροβούνιο στο πλαίσιο της σοσιαλιστικής Γιουγκοσλαβίας
Θα ανακηρυχθεί μεταπολεμικά ομόσπονδη Δημοκρατία με πρωτεύουσα το Τίτογκραντ (πριν το 1946 και σήμερα ονομάζεται Ποντγκόριτσα). Η εκπροσώπηση των Μαυροβουνίων στα πολιτικά και οικονομικά πράγματα της Γιουγκοσλαβίας θα είναι έντονη. Η ρίξη Τίτο-Στάλιν, δεν άφησε ανεπιρέαστο το Μαυροβούνιο καθώς υπήρχε εκεί έντονο φιλορωσικό ρεύμα, τέτοιο μάλιστα που έφτασε στη συγκρότηση φιλοσοβιετικού κινήματος από στελέχη της τοπικής κομμουνιστικής οργάνωσης. Ο Τίτο όμως τους απομάκρυνε από τις θέσεις τους. Στα τέλη της δεκαετίας του 80' είναι στενή η συνεργασία με τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.

Το Μαυροβούνιο μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Στις 4 Φεβρουαρίου του 2003 αποτέλεσε τμήμα ενός Ομοσπονδιακού Κράτους, με την ονομασία Σερβία και Μαυροβούνιο. Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξελέγη ο Φίλιπ Βουγιάνοβιτς και πρωθυπουργός ανέλαβε ο Μίλο Τζουκάνοβιτς. Δόθηκε η δυνατότητα στους κατοίκους του να διεκδικήσουν με δημοψήφισμα την ανεξαρτησία τους. Οι Μαυροβούνιοι θεμελιώνουν το αίτημά τους για διακριτή εθνική υπόσταση επικαλούμενοι την ιστορική συνέχεια του Μαυροβουνίου κατά την Οθωμανική περίοδο έως το 1918, αλλά και τη διαδεδομένη προφορά της σερβικής γλώσσας στο Μαυροβούνιο, η οποία είναι η ije-καβική, ενώ στη Σερβία η e-καβική. Με δημοψήφισμα που διεξήχθη στις 21 Μαΐου του 2006 αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία (55,4% υπέρ) ανεξαρτησία από την Ομοσπονδία. Συνεπεία του δημοψηφίσματος, το Μαυροβούνιο έγινε ανεξάρτητο κράτος στις 3 Ιουνίουτου 2006. Το Σεπτέμβριο του ιδίου χρόνου, ο κεντροαριστερός συνασπισμός του Τζουκάνοβιτς αναδείχθηκε νικητής των βουλευτικών εκλογών.

Πηγή: wikipedia.org

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

Αμέσως μετά τη δημιουργία του κόσμου, ο Θεός έστειλε έναν άγγελο κάτω στη γη για να μαζέψει όσες πέτρες είχαν περισσέψει. Ο άγγελος τις έβαλε όλες μέσα σ’ ένα μεγάλο σάκο, αλλά πετώντας πάνω από τη γη του Crna Gora (Μαύρου Βουνού), ο σάκος σκίστηκε και το περιεχόμενό του σκορπίστηκε παντού. Αυτός ο παλιός σερβικός μύθος είναι η γοητευτική λαϊκή εκδοχή για την άγρια ορεινή ομορφιά της περιοχής του Μαυροβουνίου, του νεοσύστατου κρατιδίου της Δυτικής Βαλκανικής. Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Δημοκρατίας του Μαυροβουνίου είναι η Ποντγκόριτσα (Podgorica). Αποτελεί σημαντικό οικονομικό, εμπορικό, διοικητικό και πολιτιστικό κέντρο της χώρας και έδρα Πανεπιστημίου. Παρά τη μικρή του έκταση (μόλις 14.000 τετρ. χλμ.), το Μαυροβούνιο(Montenegro) αποτελεί έναν τόπο έντονων γεωγραφικών αντιθέσεων, καθώς διαθέτει αρκετές βουνοκορφές πάνω από τα 2.000 μ. και βρίσκει διέξοδο στα δροσερά νερά της Νότιας Αδριατικής μέσω μιας στενής παραλιακής ζώνης μήκους 293 χλμ. Εδώ λοιπόν που οι νότιες απολήξεις των Δειναρικών Aλπεων καθρεφτίζονται φιλάρεσκα στο βαθύ γαλάζιο της Αδριατικής,καταπράσινες δαιδαλώδεις ακτές, όμορφες παραλίες και κολπίσκοι,μικρά νησάκια και μεσαιωνικές πολιτείες αποκαλύπτονται κάτω από το λαμπερό μεσογειακό φως. Αυτό το σαγηνευτικό χάδι της Αδριατικής πάνω στο τραχύ σώμα του Μαυροβουνίου συστήνεται ως ο ανερχόμενος παραθαλάσσιος τουριστικός προορισμός των Δυτικών Βαλκανίων. Κι εσείς καλείστε να τον ανακαλύψετε!

Κότορ
Ο καλά προφυλαγμένος κόλπος Κότορ (Boka Kotorska) είναι ένας μικρόκοσμος θαυμαστός, μια περιοχή απαράμιλλου φυσικού κάλλους. Η μεσαιωνική Κότορ (Kotor) διατηρεί την αίγλη μιας πάλαι ποτέ εύρωστης θαλασσινής πολιτείας του Μαυροβουνίου, που διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στα ναυτικά δρώμενα της Αδριατικής, και όχι μόνο. Αν και μεσολάβησαν πολιορκίες, βομβαρδισμοί και καταστροφικοί σεισμοί, ο χρόνος και η τύχη στάθηκαν τελικά ευνοϊκά απέναντι στην Κότoρ, που σήμερα έχει ανακηρυχθεί στο πιο κοσμοπολίτικο θέρετρο της χώρας και συγκαταλέγεται από το 1979 στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της U.N.E.S.C.O. Υπάρχει, ωστόσο, ακόμα ένα ισχυρό κίνητρο για να επισκεφθείτε και να γνωρίσετε τη μεσαιωνική Κότoρ. Η φύση δημιούργησε εδώ ένα από τα πλέον συνταρακτικά και «οριακά» τοπία της Αδριατικής: το μεγαλύτερο φιόρδ της Νότιας Ευρώπης κυριαρχεί απόλυτα στο τοπίο και εισχωρεί στη γη του Μαυροβουνίου χαρίζοντας εικόνες μεγάλης ομορφιάς. Επιβλητική και μεγαλόπρεπη στέκει στο βάθος του φιόρδ η πόλη, που θεωρείται τοωραιότερο δείγμα οχυρωμένου μεσαιωνικού οικισμού του Μαυροβουνίου. Δυνατή η ηχώ των αιώνων που εκπέμπουν τα καλοδιατηρημένα μνημεία της πόλης. Πέτρινα αρχοντικά, αλλοτινές κατοικίες εύπορων εμπόρων και τολμηρών θαλασσοπόρων, πλήθος αναγεννησιακών εκκλησιών (Sveti Luka - 13ου αιώνα, Sveta Ana - 12ου αιώνα, Sveta Marija - 13ου αιώνα, Gospe od Zdravlja - 15ου αιώνα, Sveti Nicola - 20ού αιώνα), άθικτα τείχη, πλακόστρωτες πλατείες καιστενά λιθόστρωτα σοκάκια στέκονται σήμερα αντιμέτωπα μόνο απέναντι στον χρόνο.

Στους αρχιτεκτονικούς-πολιτιστικούς θησαυρούς της πόλης συγκαταλέγονται επίσης το Prince’s Palace (17ου αιώνα), ο Πύργος του Ρολογιού (17ου αιώνα) και το Napoleon Theatre (19ου αιώνα), ενώ οκαθεδρικός ναός Sveti Tripuna (Αγίου Τρύφωνα), που χρονολογείται τον 12ο αιώνα, αποτελεί το σήμα κατατεθέν της πόλης και το πιο αναγνωρίσιμο μνημείο της. Στον καθεδρικό ναό φυλάσσονται τα ιερά λείψανα του Αγίου Τρύφωνα, που μεταφέρθηκαν εδώ τον 9ο αιώνα από την Κωνσταντινούπολη.



Φρούριο Sveti Ivan

Τους καλοκαιρινούς μήνες, αμέτρητα ιστιοφόρα σχηματίζουν ένα δάσος από κατάρτια στο λιμάνι της Κότoρ, η αγορά της πόλης γνωρίζει μέρες δόξας και οι κοντινές παραλίες ασφυκτιούν από ντόπιους και ξένους παραθεριστές. Κίνηση, ζωή, παλμός - όλα σε υπερθετικό βαθμό! Πάνω απ’ όλα όμως, η Κότoρ είναι συναίσθημα. Ενα συναίσθημα δυνατό, που περνά από την κεντρική πύλη Vrata od Mora, απλώνεται σε ολόκληρη την πόλη και κορυφώνεται στο φρούριο Sveti Ivan, σευψόμετρο 260 μ., εκεί όπου οδηγούν τα περίπου 1.350 πέτρινα,χορταριασμένα σκαλοπάτια. Η ανάβαση στο κάστρο Sveti Ivan, που φωλιάζει στη βουνοπλαγιά του Lovcen, είναι η σημαντικότερη ίσως στιγμή μιας επίσκεψης. Βασική προϋπόθεση, οι γυμνασμένοι τετρακέφαλοι και τα γερά πνευμόνια... Φορέστε καπέλο και αθλητικά παπούτσια, οπλιστείτε με επιμονή, πάρτε μαζί σας νερό και ξεκινήστε. Αντισταθείτε στην υγρή ζέστη που εκτοξεύει τον υδράργυρο και μη ζηλεύετε τους τυχερούς που κατηφορίζουν. Κάντε μιαστάση καθ’ οδόν στο μικρό παρεκκλήσι Gospe od Zdravlja (16ου αιώνα), πριν συνεχίσετε την επίπονη ανηφορική διαδρομή προς το κάστρο που «βιγλίζει» την Κότορ. Θα σας αποζημιώσει η εντυπωσιακή πανοραμική θέα, με την κεραμοσκέπαστη Κότορ και τον ομώνυμο κόλπο, που χαϊδεύει την πόλη με τα ήρεμα, καταγάλανα νερά του να συναγωνίζονται σε χρώματα και έμπνευση έναν καμβά ζωγραφικής. Η ομορφιά του τοπίου από ψηλά, από τις πλαγιές του όρους Lovcen, είναι απερίγραπτη. Οι εικόνες που θα καταγράψετε θα έρχονται και θα ξανάρχονται -το ίδιο ζωντανές- στη μνήμη σας για αρκετό καιρό, σαν ένα σπάνιο ταξιδιωτικό ντοκιμαντέρ.




Άλλα αξιοθέατα του Κόλπου Κότορ

Με ορμητήριο την πόλη Κότορ, μπορείτε να ανακαλύψετε τις ομορφιές που κρύβει ο κόλπος-φιόρδ του Κότορ (Boka Kotorska). Ενας στενός, γεμάτος στροφές ασφαλτόδρομος «τρέχει» δίπλα ακριβώς στα γαλανά νερά του κόλπου, ενώνοντας παραλιακά χωριά και ατμοσφαιρικές κωμοπόλεις που βρίσκονται περιμετρικά του πανέμορφου κόλπου.

Η μεσαιωνική κωμόπολη Perast (13 χλμ. από το Κόταρ), η επονομαζόμενη «Βενετία του Κότορ», διαθέτει 16 επιβλητικούς ναούς και 17 αρχοντικά παλάτια.

Η γειτονική Risan (17 χλμ. από το Κότορ), ο παλαιότερος οικισμός του κόλπου, είναι ένα παραθαλάσσιο ησυχαστήριο, όπως άλλωστε και τα παραλιακά χωριά Stoliv, Muo και Prcanj, που διαθέτουν ικανοποιητική υποδομή ύπνου και φαγητού.

Κοντά στον οικισμό Lipci, αναζητήστε τη σπηλιά με τις βραχογραφίες του 8ου π. Χ. αιώνα, ενώ ανάμεσα στις κωμοπόλεις Risan και Perast αξίζει να κάνετε μια στάση στο Μοναστήρι Banja. Κτισμένο αρχικά τον Μεσαίωνα, το μοναστήρι Banja καταστράφηκε από τους Τούρκους στα τέλη του 16ου αιώνα, για να ξανακτιστεί όμως το 1720.

 Σε κοντινή απόσταση από τις ακτές της Perast ξεπροβάλλουν δυο μικρά νησάκια: το St George’s Island (Sveti Dorde), που φιλοξενεί ένα μοναστήρι Βενεδικτίνων μοναχών, και η νησίδα Our-Lady-of-the-Rock-Island (Gospa od Skrpjela) με την εκκλησία της Παναγίας των Βράχων, κτισμένη σε ρυθμό μπαρόκ το 1632. Σύμφωνα με τον θρύλο, η νησίδα της Παναγίας δημιουργήθηκε από τους ντόπιους ναυτικούς, που έριχναν από έναν βράχο κάθε φορά που έμπαιναν στον κόλπο. Και τα δυο νησάκια είναι επισκέψιμα με πλοιάριο από το λιμάνι της Perast.