Μείγμα οθωμανικής εκζήτησης και αυστροουγγρικής μαγειρικής δεινότητας,
μαζί με μια κάπως πιο brutal προσέγγιση των γεωκτηνοτροφικών πληθυσμών
της βαλκανικής χερσονήσου και ένα άγγιγμα από τη γειτονική Ιταλία,
προσαρμοσμένη στα διαθέσιμα υλικά της χώρας, η σερβική κουζίνα
λειτουργεί στον αντίποδα της μεσογειακής. Ξίγγια και βούτυρα, πάρα πολλά
κρέατα, σχεδόν καθόλου ελαιόλαδο, λίγα λαχανικά, πολλά όσπρια, πολλά
ψητά, παστά κρέατα, όλα σε πολύ γενναιόδωρες μερίδες. Βαριά και πάρα
πολύ νόστιμη. Οσοι κατάγονται από τη βόρεια Ελλάδα έχουν ακόμα τη μνήμη
μιας πολύ παρόμοιας μαγειρικής παράδοσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου